Je hebt van die avonden waarop je van het ene op het andere moment om moet schakelen van lui niks doen naar volledige inzet om nieuws te verslaan. Zondagavond was zo’n avond. Het was weer eens raak in Culemborg. Om niet provocerend in “de wijk” rond te hangen zouden we, Marc, Aart (cameraman voor o.a. RTL4) en ik ons opstellen nabij het politiebureau van Culemborg. Daar zou ook de burgemeester nog een persconferentie geven.
In afwachting van Aart verzonden wij onze gemaakte beelden alvast naar de redactie. Eenmaal herenigd vroeg Aart hoe laat het was. Zijn meisje zou om 24.00 uur verjaren en omdat hij nu even “niet in de buurt” was wilde hij haar klokslag 24.00 uur even bellen om te feliciteren. Omdat de rest dat wel heel erg lief vond besloten we om gezamenlijk het “lang zal ze leven” ten gehore te brengen, jaja op de stoep voor het politiebureau. Op zich al een hilarische onderneming. Aart pakt zijn telefoon, toetst een nummer in en zodra er verbinding is beginnen wij uit volle borst te zingen. Aart, een beetje geĆ«motioneerd wil na het hieperdepiep-hoera zijn meisje feliciteren maar wordt enigszins wit om de neus als blijkt dat hij niet zijn meisje maar zijn moeder uit haar slaap gebeld heeft. Lang zal hij leven? Mwa, wacht maar tot hij bij zijn moeder is geweest š
Lang zullen we beven( van t lachen)