Uw bestelling??

Na een weekendje vroege dienst vanaf 06.00 uur is de zondag eigenlijk voorbestemd om vooral aan de binnenkant van mijn ogen naar bijvoorbeeld de A1-GP te kijken. Het enige nadeel is dat het er met het eten vaak niet makkelijker op wordt. Voor dit soort gevallen heb ik dan ook het nummer van de Express-turk in mijn mobieltje staan. Even een telefoontje en een kwartier later heb je een heerlijke maaltijd voor je neus.

Afgelopen zondag was weer eens zo’n dagje. Na de ongelukkige “crash” van Jeroen Bleekemolen vielen bij mij de oogjes langzaam dicht, mede veroorzaakt door het altijd enerverend commentaar van Allard. Rond 19.00 uur was het tijd om maar weer eens tot leven te komen en de inwendige mens te gaan voorzien van wat voedsel. Even een telefoontje en de bestelling was in de maak. Enkele minuten later ging mijn pager met de melding: “Woningbrand Boveneindsestraat in Kesteren”. Shit, heb ik dat… Direct daarop werd de brand al opgeschaald naar middelbrand. Ook mijn telefoon kwam inmiddels tot leven met een smsje van mijn makker Marc, hij vroeg of ik naar Kesteren ging. Helaas, ik zat dus te wachten op mijn eten en kon de deur even niet uit. Maar ik wilde wel even voor hem kijken want hij twijfelde zelf ook nog. Een sprintje naar de slaapkamer en een vlugge blik vanaf mijn balkon richting de Betuwe zei echter genoeg. Huizenhoge vlammen rezen richting de hemel. Mijn advies voor Marc was dan ook dat hij maar beter met gepaste spoed naar Kesteren kon gaan rijden.

Ondertussen zat ik dus op mijn eten te wachten. Als het er snel zou zijn dan zou ik nog een poging wagen want branden van deze omvang zijn niet zomaar uit. Eten kwam dan later wel, dacht ik… Maar het kwam nog later ook. Ondertussen waren we een uur verder en nog geen deurbel. Toch maar even een belletje wagen. Bestelling? ik weet van niks… nou, dat is lekker dan… maar ik kom er nu direct aan… heb ik dat. Om 20.00 uur dus eindelijk mijn eten in huis. En de brand?, die was groot. Om het leed te verzachten ontving ik van Marc nog wat plaatjes….en bedankt he 😉

© Marc Koot Lyma.nl