Om het zoeken in mijn archief wat te vereenvoudigen heb ik de afgelopen dagen een groot aantal cd-roms over gezet op een externe harde schijf. Het is grappig om te zien wat je eigenlijk de afgelopen jaren allemaal al gezien hebt. Als all-round persfotograaf maak je natuurlijk van alles mee, van winkelopening, prijsuitreiking en voetbalwedstrijd tot tragische ongevallen en desastreuze branden.
Nu weten de de beter bekenden onder ons dat ik totaal niets met voetballen heb, ik blijf er niet voor thuis en zet er ook niets voor aan de kant. Je zal mij dan ook niet gauw bij een voetbalwedstrijd zien (zelfs niet met een vrijkaartje). De enige uitzondering vormt wel het beroepsmatig bezoeken van voetbalwedstrijden want dan mag ik al mijn ziel en zaligheid leggen in het leveren van passend beeldmateriaal. Dé voetbalmomenten die mij toch wel als heel bijzonder zijn bijgebleven, zijn de wedstrijden tussen DOVO en GVVV uit Veenendaal. De beide voetbalclubs worden slechts door een weg van elkaar gescheiden en als deze clubs tegen elkaar voetballen kan je er altijd op rekenen dat er wel iets bijzonders gebeurt en dan doel ik niet op schermutselingen want die zijn er zelden. Ook de spreekkoren blijven beperkt tot: “wat zijn die Blauwen stil” en “het is stillll aan de overkant”.
Toch is het verschil tussen de clubs vaak duidelijk te merken. DOVO is de serieuze hoofdklasser terwijl GVVV de belhamel uit de klas(se) is. Zo was er eens een wedstrijd tussen de twee waarbij er als uit het niets een aantal blauwe kippen het veld op fladderden. Het was hilarisch om te zien hoe een groot aantal spelers achter de kippen aan gingen om ze van het veld te werken. Ook was er eens een wedstrijd tussen DOVO en GVVV waarbij DOVO bij overwinning kampioen kon worden. Op het moment dat DOVO het eerste doelpunt scoorde vlogen de zakjes met blauwe verf door de lucht om de “rooien” om te toveren tot “blauwen”. Natuurlijk een schitterend idee alleen kon mijn camera daar minder goed tegen…
De grootste stunt was toch wel “Dixie” in het jaar 2000. De eerste helft was nauwelijks een kwartier oud of er barstte een luid gejoel en gejuich los. Vanaf de andere kant van het veld stormde een half ontblote dame het veld op welke duidelijk een fan van GVVV was. Met hier en daar een “blauw vlekje” liep zij diagonaal over het veld richting de plek waar ik achter de achterlijn zat, ik zat dus eerste rangs 😉
Mijn “zeer gewaardeerde” collega had nog een plannetje in petto. Hij betaalde haar 50 gulden om plaats te nemen in het publiek. Uiteraard profiteerde ik van dit moment en maakte ook een aantal plaatjes. Het moet extra wrang geweest zijn toen hij zag dat niet zijn foto maar een foto van mij in het welbekende dagblad stond… 🙂
