Met enige regelmaat breng ik in een niet nader te noemen wijk de weekkrantjes van Wegener in de bus. Denk nu niet gelijk dat het mij financieel slecht gaat, ik doe het met liefde voor mijn kleine (grote) meisje! Op woensdag 2x 280 krantjes en op vrijdag 1x 280 krantjes en de nodige folders. Mijn auto dient dan als verspreidingspunt. Centraal geparkeerd voorziet hij ons van de nodige kranten. Wij zijn er inmiddels zo gedreven in dat ons record torenhoog boven de rest uit prijkt, in 45 minuten zijn we los!
De wijken die wij bezorgen zijn vooral erg kinder-rijk. Met gevaar voor eigen leven baan je jezelf soms een weg door het oerwoud van steppen, driewielers, speeltentjes, skateboards en andere beenderenbrekers. Wat opvalt is dat de ouders van deze kids best lui zijn. Met grote regelmaat tref ik namelijk wijd openstaande voordeuren, brievenbussen met een touwtje eruit of in sommige gevallen zelfs deuren waarin een volledige sleutelbos met autosleutels en al steekt. Je moet wel heel erg veel vertrouwen in de mensheid hebben wil je dat in deze tijd nog doen. Er hangt nog net geen bordje met van harte welkom aan de straat. Maar wel piepen als ze vandaag of morgen weer eens een portemonnaie of auto kwijt zijn…