Kerstsfeer

De tijd van de kerstboom is weer aangebroken. Voor de meeste huishoudens geldt dan dat het huis omgetoverd wordt tot een waar kerststal. Dit gaat niet altijd zonder slag of stoot. Het begint vaak al met de grootte van de boom. Je wordt op pad gestuurd voor een kleintje en de boom in kwestie valt altijd weer te groot uit. Dan hoor je direct al: “ik heb nog zo gezegd…”. Ja hoor, zo’n boom valt altijd kleiner uit als hij in de buitenlucht staat. Met een plafond er boven valt het dan altijd weer tegen. Dan komen de lampjes. Strengen van 50 en 100 lampjes zijn tegenwoordig heel normaal. Maar wie heeft de lampjes vorig jaar als een kluwe wol in de doos met kerstspullen gegooid? Dat komt dan automatisch voor de rekening van diegene die de kerstboom afgetuigd heeft. De lampjes hebben je in een wurggreep en al happend naar adem weet je ook deze hindernis te nemen. Nu moeten de lampjes nog in de boom. Het nadeel van de moderne minilampjes is dat de afstand tussen de lampjes altijd te kort is om van het ene takje naar het andere takje te komen. Met vereende krachten breng je de lampenmissie tot een goed einde en stilletjes hoop je dat het allemaal naar wens is. Je handen zijn inmiddels rood gespikkeld van de naalden. Nu barst de tweede helft los. Wordt het een rode, zilveren of een gouden boom… Je geeft het snel op om niet weer in een gebed zonder amen te belanden. Onopvallend neem je enige afstand van de optuig-activiteiten en de rust keert weer een beetje terug. Lampjes, ballen, slingers en kerstster, alles op zijn plaats en we hebben het weer overleefd. En hoe verging het mijzelf? Prima!! Onder de brug heb ik geen stroom dus sla ik de boom over dit jaar 😀