Ik ben nu eenmaal niet het voorbeeld van de voorbeeldige tuinman. Mijn tuin is dan ook gelukkig net een start- en landingsbaan met links en rechts een plantenbak, gevuld met onderhoudsvrij groen. Om de gestalde kliko’s te maskeren staat er een coniferenhaag van ongeveer een meter en achter tegen de schutting woekert een klimop. Tot vorige week keek ik niet eens in de tuin totdat de buurvrouw mij vroeg wanneer ik het onkruid eens uit de tuin ging halen. Ik heb geen idee wat onkruid is en wat niet dus bekijk ik het altijd vanuit een heel breed perspectief; alles dat sneller groeit dan mijn kapitaal hoort niet in mijn tuin thuis. Nou, als mijn kapitaal nog zo fors gaat groeien zit ik goed want er was een ware rimboe ontstaan en dus moest ik de buuf wel gelijk geven in haar mening.
Met frisse tegenzin begon ik dus aan het wieden van het toch wel rijkelijk aanwezige onkruid en al snel werd duidelijk dat dit niet een klusje van een uurtje zou gaan worden. Maar liefst 4 uur later en anderhalve kliko verder was het einde van de tuin in zicht. Zelfs de vergeten kerstboom (van 2 jaar geleden) heeft eindelijk zijn laatste rustplaats gekregen. Even leek het erop dat de gesloopte klimop op een lege kliko moest wachten maar wederom was daar de buurvrouw; “je kan nog wel even verder gaan hoor Peet, onze groene kliko is nog helemaal leeg”. Ik weet niet of je wel eens onkruid tussen straatwerk uit geplukt hebt… nou ik kan je zeggen dat het een klote-klus is. Ik bedankte de buurvrouw dus maar even voor het aanbod en heb de kliko van de buren maar even naar dinsdag verzet. Dan krijgt de coniferenhaag nog een knip- en scheerbeurt en gaat het tuinstel nog even in bad. Poeh, je kan er maar druk mee zijn….
En wat wij hier altijd zeggen: “Het is groen en het stuift niet”. Dus het kan makkelijk blijven staan. 🙂
al van de spierpijn bijgekomen?;-)
Nee, dat ben ik nog niet. Nog steeds een pijnlijke zaak….