Categorie: Zomaar

Iedere stad heeft wel iemand die ergens om bekend staat. Jan Smit uit Volendam, René Froger uit Amsterdam en zo kan ik nog wel even doorgaan. En wat heeft Rhenen zul je je nu afvragen….. Nou, Nederlands beste autosportfotograaf Frits van Eldik, Giedo van de Garde die zich aardig profileert in diezelfde autosport en we hebben Jan Engelaar. Who the F*ck is Jan Engelaar zie ik je nu denken. Als ik zeg DJ-Jean dan hoeft diezelfde persoon geen verdere introductie. Voor mij is het een legende. Ik mag heel graag naar zijn muziek luisteren en als ik hoor hoe hij de plaatjes aan elkaar knoop dan krijg ik kippenvel. Maar bekendheid komt met een prijs. Media belicht je leven en geilt erop om vooral de foute dingen op een voetstuk te zetten. Als je dan eenmaal een stempeltje hebt dan raak je die nooit meer kwijt. Hij noemt zichzelf een rebbel, een bengel. Maar wat wil je nou, zo’n levensstijl, de ene dag zit je in een oostblokland, binnen 24 uur staat hij weer op 1 van de ABC eilanden zijn dingetje te doen. Fans in overvloed en de een nog knapper dan de ander. Hallo, hij is een vent hoor!!!! Ik zou hetzelfde gedaan hebben. Maar dat zelfde leven wordt hem zwaar aangerekend. Vind ik jammer. Ik zie het dan als een soort jaloezie. Zulke mismaakte journalisten komen thuis gewoon wat te kort. Jan, de volgende keer een hele avond he? Ik heb je nummer 😉

Canon EOS 1D MKII | 200mm | 1/8 sec. | f2.8

Als de liefde slechts een gevoel zou zijn, zou er geen grond zijn voor de belofte elkaar voor altijd lief te hebben. Een gevoel komt op en kan weer verdwijnen. Hoe zou je kunnen beoordelen of dit gevoel altijd zal blijven duren als jouw daad niet ook een oordeel en een beslissing inhield?

Mocht je nog het idee hebben om voor mij symbolisch de laatste tegel te komen leggen dan moet ik je teleur stellen. Die ligt er eindelijk in!! Ik neem ook direct de rest van het weekend vrij want het was nog een heel getob. De trapspil zat precies in het midden van een tegel en wat ik ook probeerde, de tegel brak en brak en brak en brak en brak en brak en brak. Hier was linksom en rechtsom niet tegen te slijpen. Heb dus maar gekozen voor het meest elegante alternatief. En los stukje erbij gelegd. Maandag is het tijd om te gaan voegen. Komen kijken heeft dus weinig zin of je moet in oude kleren komen 😉

Geen wonder dat het eigenlijk direct na het weghalen van de verstaande kies al zo’n pijn deed. Bij de “extractie” heeft de o zo vriendelijke chirurg de wortel van de naastgelegen kies gebroken. Een spliter hiervan was duidelijk te zien op de foto. Even snijden, boren, slijpen en volstorten. Touwtje erdoor en het lichtje was uit. Ik krijg het gebrek als ik aan zo’n hachelijk avontuur moet beginnen. Kan niet tegen die doekentroep over je gezicht, al die poespas eromheen. Dan breekt bij mij werkelijk het angstzweet uit. En dan dus maar even de beentjes in de lucht….. Maar we zijn weer thuis en ik ben er maar eens bij gaan liggen want ik ben doodop. Ben benieuwd naar het gevoel zonder verdoving. Het zal nog wel niet over zijn.

Update 27-04 Ik voel me zwaar K&%e.
Update 30-04 Nog niet veel beter, weinig eten dus de accu raakt leeg.

Eindelijk schijnt de zon weer. Dat is in veel dingen goed te merken. Mensen worden weer wat vrolijker en leven helemaal op van de positieve energie. Je staat wat makkelijker naast je bed (ben er in de winter niet uit te branden 😉 ) en je wordt weer creatiever. Het nieuwe schilletje om mijn weblog is er een resultaat van, de donkere dagen zijn immers voorbij 😀 Vandaag even met Marcel Duits (coureur in de vernieuwde Renault Clio Cup) om de tafel gezeten en weer een hoop inspiraties opgedaan met betrekking tot het komende autosportseizoen. Dankzij oude koeien en vooruitblikken op het seizoen 2007 ben ik weer een behoorlijk aantal ideeën rijker. We gaan er weer voor. Doe daar nog wat projecten met met Daniel bij en het plaatje is rond. We gaan het druk krijgen!!

Even met dochterlief een middagje uitwaaien op het Zandvoortse strand. Rond deze tijd is daar niet echt veel lekkers aan kan ik je zeggen. De snijdende wind doet gewoon zeer aan je oren. We hebben het dan ook niet lang uitgehouden maar ach, je bent weer eens ergens geweest, en dit keer niet om te werken 😉

Het ziet er naar uit dat er in de toekomst veel kilometers gereden gaan worden en de auto waar ik tot voor kort mee reed had zijn beste tijd wel gehad. Tijd voor een nieuwe auto dus. Sinds vrijdag mag ik mijzelf rondrijden met een Opel Astra 1.7 CDTi Elegance. Als je een Mazda van 1995 gewend bent is dit wel even iets anders. Lekker veel luxe maken het autorijden weer aangenaam. Lekker zuinig en 0,99 euro per liter, mij hoor je niet meer klagen 😉

’s Morgens ben ik niet vooruit te branden. De wekker kijkt angstig als ik voor de zoveelste de snoozeknop in wil drukken. Na 4 keer geeft de wekker het op en besluit me met rust te laten. Met veel pijn en moeite neem ik afscheid van de warmte onder het dekbed. Ben ik dan een keer vroeg op pad dan lijkt het wel alsof er een eeuwig durende zonsverduistering gaande is. Om 08.30 is het nog nagenoeg donker en dat komt de lichamelijke- en geestelijke gesteldheid ook al niet ten goede. Probeert moeder natuur ons alsnog de regen te geven die we de rest van het jaar te kort genomen zijn? Ik denk dat ik een zonnebankkuur of iets dergelijks ga nemen, al is het maar om het gebrek aan energie aan te vullen. Een vakantie naar Bali zit er immers niet in, winterslaap misschien?

Heerlijk avondje is voor mij al weer geweest. Met een iMac en een MacBook Pro is voor mij een nieuw tijdperk aangebroken en heb ik afscheid genomen van mijn oude PC en laptopje met Zinloos ’98 en Zinloos XP. Maar om nou te zeggen Appletje – eitje….. Poehpoeh, dat valt wel een beetje tegen. Je kan het vergelijken met het gebruik van je mobieltje. Als je altijd Nokia gebruikt en je stap dan over op Motorola dan zoek je jezelf wezeloos in de nieuwe “werkomgeving”. Zo vergaat het mij op dit moment dus ook. Een hele verandering dus. Maar zoals je ziet begint het te werken. Het jasje van mijn weblog heb ik in ieder geval veranderd in een krant, vond ik wel toepasselijk 😀