Categorie: Zomaar

Iedereen heeft zo zijn eigen mening over het reilen en zeilen in de wereld. Gelukkig mag dat want we leven immers in een vrij land met grondwetregel 1: “vrijheid van meningsuiting”. Maar zomaar zeggen wat je denkt schijnt niet meer te kunnen. Als je iets over gelukzoekers of bijvoorbeeld eskimo’s wilt zeggen, zegt men al snel dat je discrimineert. Als je iets zegt over homoseksualiteit ben je al snel een homohater…. dat geldt overigens voor de hele LHBTIQGFRTESSW-beweging en de gender-kruistocht. Joden, moslims, gereformeerden…. zeg maar niks want je krijgt direct een proces aan je broek.

Als je als baas of leidinggevende jouw mening over een werknemer of collega ventileert en daarbij in het heetst van de strijd ongezouten kritiek levert, waarbij emoties vaak hoog oplopen, dan ga je al snel over de schreef en wordt jouw gedrag als “grensoverschrijdend” aangemerkt. Is een compliment met betrekking tot uiterlijk aan het adres van die ene vrouwelijke collega gelijk grensoverschrijdend?

Het gaat echter nog veel verder. Nu wil men het fluiten naar vrouwen gaan verbieden en aanpakken. Ik vraag me dan af: “is het echt zo ongepast”? Als vrouw zou ik me gestreeld voelen als er vanaf een steiger naar me gefloten zou worden, een compliment! Geloof mij, een bouwvakker roept echt niet: “hey lelijkerd!”. Wat dat betreft zou die vrouw waar niemand naar fluit of roept zichzelf af moeten vragen waarom er juist niet gefloten wordt! Uiteraard zijn er grenzen in dit verhaal maar van fluiten is nog nooit iemand ziek geworden.

De dag van de anti-woke
Wat zou het toch mooi zijn als we net zoals vroegah eens konden zeggen wat we dachten? Lekker klagen over die kut-eskimo’s, gelukzoekers, slecht functionerende politici, die ene slechte collega…… zeggen wat je wilt over die anti-geslachtsbeweging, gender-kruistocht, de regenboog-zebrapaden….. een keer lekker fluiten naar die stoot op de stoep, toeteren naar die blonde, een vriendschappelijke tik op die uitnodigende bil van die brunette…. Lekker alle grenzen overschrijden!

Zo’n dag lijkt me fantastisch! En er is een mooie optie voorhanden! Wat te denken van 1 april! Dé uitgelezen dag voor de “anti-woke”! Mocht de opmerking verkeerd vallen kan je altijd nog “1 april” roepen….

Het begon als een hersenkronkel en liep uit op een forse verbouwing met als resultaat een schitterend nieuwe keuken en een complete metamorfose van mijn woonkamer.

Het ontwerp van de keuken was al best een opgave. Deze moest over de ontbrekende plavuizen vallen en genoeg ruimte bieden om het gemis van de bovenkastjes op te heffen. Dat alles resulteerde in een keuken die als ‘zeer groot’ geclassificeerd kon worden door de Keukenconcurrent.

Veel van het werk heb ik zelf uitgevoerd en wat ik niet alleen kon, is samen met mijn hele handige buurman gedaan. Het sloopwerk, de elektra, de verlichting, het water, de riolering en de verwarming…. En met een helpende hand van de buurman uiteindelijk het dubbele plafond en de plaatsing van de keuken. Eigenlijk is de hele verbouwing perfect verlopen al zeg ik het zelf.

Toch was er een klein minpuntje. In 1 van de ladeblokken ontbrak een binnenlade. Voor de rest was er niets op- of aan- te merken op de keuken. Even bellen met de klantenservice en dan komt het wel goed…. dacht ik…. De aller vriendelijkste medewerkster snapte direct het probleem en tot op de levering van de lade ging het goed. Natuurlijk moet de Keukenconcurrent de lade ook even plaatsen….. Daar dacht de dame toch anders over. Omdat ik ervoor gekozen had om de keuken zelf te plaatsen had ik volgens de dame geen recht op de plaatsing van de lade. Hierna ontspoorde het telefoongesprek want de dame en ik stonden lijnrecht tegenover elkaar. Het kan niet zo zijn dat ik verantwoordelijk ben voor het plaatsen van een lade die er vanaf de fabriek al in had moeten zitten. Het voelde een beetje als het kopen van een auto op 3 wielen waarvan het vierde wiel in de kofferbak lag en die ik er dan zelf onder moest zetten. “Kom de lade maar brengen en als deze niet geplaatst wordt ga ik verdere stappen ondernemen maar met jou in ieder geval niet verder meer in discussie”, was de slotconclusie.

Een mooie mail naar de klantenservice en de verkoper van de keuken in Veenendaal, waarin ik de betrokken partijen in gebreke heb gesteld en vervolgactie heb aangekondigd was genoeg om terug gebeld te worden door wederom een alleraardigst vrouwtje van de klantenservice. Excuses werden gemaakt en tussen neus en lippen door vertelde de dame dat de vorige medewerkster inmiddels ontslagen was… Er werd een afspraak gemaakt voor een bezoek van een monteur en de lade zou geplaatst worden.

Vandaag was het dan eindelijk zover, de lade is geplaatst en nu is mijn keuken echt helemaal af. Of ik nog een review ga schrijven weet ik niet…. hopelijk doet Google zijn werk en wordt dit stukje eerder gevonden 😉

Geld… we kunnen nog steeds niet zonder.  Maar wat is eigenlijk nog geld? We betalen tegenwoordig met van alles behalve met papier. Tikkie, smartwatch of telefoon… er komt geen papier meer aan te pas.

Maar wat als je papier hebt en je er vanaf wil. Natuurlijk zijn er nu lezers die beginnen te gillen dat ze het wel gratis op komen halen maar het gaat niet om een paar dubbeltjes. In de stad hier zit een ING-servicepunt. Het ziet er op het eerste gezicht erg verlaten uit. Dan maar even naar de kassa van de betreffende winkel. “Kan ik hier ook contant geld storten?”…. euh, nee dat kan niet meer. “Is het briefgeld of muntgeld?”, vraagt de dame achter de kassa…. “Muntgeld wordt sowieso lastig want ja, muntgeld gaat er straks allemaal uit”, zegt de dame…. Ze verwijst mij naar een pinautomaat een stuk verder op. Daar kan je ook geld storten.

Help mij even… “Muntgeld gaat er straks allemaal uit”, weet zij iets dat ik nog niet weet? Naast papiergeld spaar ik ook 2 euro-muntjes…. die moet ik dus maar snel inleveren? Dat brengt mij dan weer gelijk op bij de vraag: “waar kan ik mijn contante geld kwijt?”. De betaalautomaat op de plek waar ooit de ABN-AMRO-bank zat geeft namelijk alleen maar geld weg….

Afgelopen week liep ik in het centrum van Wageningen en trof ik dit tafelreeltje aan. Vrijwel instinctief gaf ik antwoord op de gestelde vraag: “gewoon omdat ik het heel erg lekker vind!”.  Waarschijnlijk was dat niet het gewenste antwoord maar ik werd wel uitgenodigd om daar voor de camera nog eens op terug te komen. Ik ben maar doorgelopen want ik heb geen tijd voor dit soort zinloze fratsen.

Maar ik begin zo onderhand een beetje uit gevegetariseerd te raken. Je kan tegenwoordig nergens een winkel in gaan of “vegan” staat pontificaal hoog op alle winkelschappen. Wat mij daar dan mateloos aan irriteert is dat men na het woord “vegetarisch” of “vegan” nog steeds woorden als “vegetarische slagers hamburger”, “vegetarische slagers gehaktballetjes”, “vegetarische kipworst” en meer van dit soort misleidende kreten gebruikt. Hamburgers, gehaktballetjes en kipworst zijn toch echt vlees gerelateerde producten. Zeker als je er dan ook nog eens het woord “slager” bij gaat noemen heeft het in mijn ogen niks meer met vegan of vegetarisch te maken.

Hoe ver wil je echter gaan in het vleesloos maken van de wereld? Vrouwen zijn wat dat betref de tijd al ver vooruit in het vleesloos maken van de wereld…. met- en zonder batterijen…. niet lullig bedoeld, u mag het “hoe” zelf invullen maar u snapt hem wel. Maar wat te denken van schoenen die geen relatie meer hebben met vlees?

Ik ben er klaar mee. Er gaat geen dag voorbij of ik eet wel iets met vlees. De Neanderthaler at al vlees en dat was zo ongeveer het eerste levende wezen dat bijna rechtop liep… om maar aan te geven hoe lang wij al vlees eten.

Probeer de wereld op dit vlak nou niet te verbeteren want het kost alleen maar levens en banen. Denk eens aan de boeren die met heel veel liefde de koe groot brengen voor de melk en aan het eind van de melk-carrière zijn koe opoffert aan de slager die daar weer met heel veel liefde een heerlijk biefstukje, ribb-eyetje, grillworstje en hamburgertje van maakt…. En vergeet vooral de schoenmaker niet want de beste en meest duurzame schoen wordt nog steeds vervaardigd van leer.

Vegan of vlees wordt in nauw verband gebracht met CO2. Heel Nederland moet van het gas terwijl men in Duitsland subsidie krijgt om van kolen- naar gas-stook te gaan… en dan moeten wij het vlees laten staan? Het zal mij allemaal een worst wezen hoor je mij niet zeggen… maar dat die worst de sleutel tot een beter milieu is geloof ik voor geen meter.

Facebook, bijna niet meer weg te denken in de samenleving, de noodgedwongen erfenis van ons allerliefste Hyves. Maar is Facebook wel zo leuk? Dat vraag ik me steeds meer af.

Spelletjes
Ik moet zeggen dat het stukken minder is maar er is een tijd geweest waarin je vrijwel dagelijks uitnodigingen kreeg om spelletjes te spelen. Jelly Splasch, Candy Crush en ga zo maar door. Als jij de uitnodiging accepteerde kreeg de aanbieder een kladje levens of andere credits bij.
Meestal plaatste ik dit plaatje met de betreffende persoon in een tag, de speluitnodigingen hielden snel op….

Herinneringen
Er gaat nog wel eens wat mis met Facebook dat het bijna irritant wordt. Neem nou onze herinneringen. Oh zo leuk om te zien wat je 3 jaar geleden op dezelfde dag deed, dat meen ik serieus. Maar het delen van zo’n herinnering is niet altijd even leuk. We lezen namelijk ook niet goed en er zijn nog steeds “vrienden” die dan op jouw herinnering reageren als ware het dezelfde dag.

Verjaardagen
Ik kijk er ieder jaar weer naar uit ook al wordt het getal er niet meer minder van, m’n verjaardag. Wat dat betreft vind ik Facebook dan weer superleuk. Zoveel felicitaties krijg je normaal gesproken niet. Er zit echter een keerzijde aan verjaardagen op Facebook. Ook zij die niet meer onder ons zijn komen nog steeds in dit lijstje voor.  Het wordt bijna gênant als je dan ook nog ziet dat mensen de persoon gaan feliciteren.

Leuken
We vinden alles leuk, en terecht want wij zijn leuk! We leuken zo de hele dag. Natuurlijk vinden we bedrijven ook leuk en dus leuken we massaal de Trekvat de Kruitpleiser en ga zo maar door…. Ook hier zie je echter met enige regelmaat dat een overledene dingen leuk vindt… ik wou dat het waar was, dat zou het allerleukste zijn…. voor iedereen.

Mijn Toon (van Eneco) is een beetje van het padje. Al 2 nachten achter elkaar wordt er precies om 00:07 uur een brandalarm gegenereerd in de garage. Eigenlijk heeft Toon mij nog nooit in de steek gelaten en nooit iets fout gedaan, tot afgelopen zaterdag. Omstreeks 00:07 uur ontving ik een sms met de melding dat de rookmelder in de garage rook had gedetecteerd en dat actie gewenst was. Er bleek echter niets aan de hand te zijn maar je schrikt wel even….

Ik had al een paar opties bedacht om te voorkomen dat ik om de haverklap sneller dan het geluid naar huis moet racen. Zo was de optie “dubbel uitvoeren van de rookmelders in dezelfde ruimte” een hele goede optie en ook het hangen van videocamera’s kwam in aanmerking.

Tot mijn grote verbazing was het zondagnacht weer raak. Ook weer om 00:07 uur. Nou heb ik al niks met toeval maar dit kon niet anders dan geen toeval zijn. Klik en door…. met werken in dit geval.

Na een kort slaapje na de nachtdienst telefonisch contact gezocht met de servicedesk van Toon. Mevrouw nummer 1 zag al vrij snel in dat het niet een administratief foutje was en verbond me door met mevrouw nummer 2. Deze had merkbaar meer verstand van brandmelders want er volgde een stortvloed aan vragen. “Is de batterij vol? Kunt u de melder even schoon blazen? Wilt u de gevoeligheid even verlagen? Wilt u Toon even opnieuw opstarten?”, Ja maar…. “Kunt u de melder even testen? Op het knopje drukken meneer….”, Ja maar…. “Niet te lang drukken meneer…. ja… nu heeft u hem ontkoppeld. Kunt u de melder even opnieuw koppelen? Ja meneer, dan moet u hem even ophalen….”, Ja maar…. De mevrouw van Toon beschikte waarschijnlijk niet over geduld want mijn “Ja maar….” werd niet opgemerkt.

Normaal gesproken had ik de mevrouw na de eerste “Ja maar…” al met enige dwang onderbroken want op dat moment had ik al door dat het een routekaart met standaard vragen betrof. De mevrouw in kwestie beschikte over een grote dosis vrouwenlogica want als je in mijn verhaal de gelijkenissen niet ziet… dan zie je ook niet dat het niet aan de melder ligt.

Toch ging ze vol goede moed door met het “spelletje”. Zelfs toen ik zei dat beide meldingen een hoog James Bond gehalte hadden was mevrouw er nog steeds van overtuigd dat er rook geweest moet zijn, stof in de melder zit, de batterij leeg is en een eigenwijze vent…. oh wacht… 😉