Zaterdagavond stond weer eens in het teken van een beker-voetbalwedstrijd. GVVV uit Veenendaal moest als “underdog” aantreden tegen de landskampioen hoofdklasse-amateurs WKE uit Emmen onder de bezielende leiding van John de Wolf. In dit geval ging ik in opdracht van 2 kranten, De Gelderlander en het Utrechts Nieuwsblad. Ik ben absoluut geen voetbal-liefhebber maar geld maakt een hoop goed.
Tot mijn verbazing had GVVV de welriekende groene zoden verruild voor een biljartlaken-strak kunstgrasveldje. Het kan zijn dat het kunstgras er al langer lag, ik ben er nl. al een tijdje niet meer geweest maar goed…Het schijnt qua onderhoud een veel goedkopere optie te zijn al denk ik dat het grasmaaien niet zó duur is dat deze plastic speeltuin zich echt snel terug zal gaan verdienen. Ook de spelers zijn er volgens mij niet echt blij mee want je kan je flink bezeren op zo’n veldje [ Klik! ].
In afwachting van de spelers stond ik op het veld te wachten, al leunend tegen de reclameborden toen voor mij het meest onbegrijpelijke gebeurde. Mega-grote sproeiers begonnen het veld te bewateren, alles en niets ontziend. Daar ging ik dus, onder een stralend blauwe hemel op de vlucht voor een hele grote plons water die op het veld gespoten werd. Niet dat ik niet tegen een spatje water kan maar mijn apparatuur heeft echt een hekel aan water. De toch wel straffe wind zorgde ervoor dat een niets ontziende straal water tot ver in het publiek kwam en dus ook over mij. Een sprintje was het enige dat mij restte en al achteruit-biddend hoopte ik stilletjes dat de verzinner van dit idee niet meer gereïncarneerd zal worden want dat zou een regelrechte straf voor de wereldbevolking zijn. Kunstgras water geven, hoe verzin je het.
Het was even wennen langs de lijn maar de kranten waren weer heel erg tevreden. En het WKE van John?, die kregen met 1 – 0 aan de broek 😉
Canon EOS 1D Mark II | 500 mm | 1/200 | f9.0
