Categorie: Huisvaderverhaal

Zo, aangezien je niet iedere dag bij Donald aan kan kloppen was het vandaag weer eens een gezond dagje. IJsbergsla, komkommer, tomaatje, olijfjes, zongedroogde tomaatjes, knapperig zonnenpitten mixje, gebakken spekjes, een gekookt eitje en een droge schnitzel.

Het hoogtepunt van de maaltijd is altijd weer het toetje. We zijn op dit moment helemaal in de appel/kaneel yoghurt (met rozijnen). Nadat het geheel goed geschud is komt daar nog een laagje hagelslag overheen en als bekroning een toefje slagroom. Zeg maar eens dat wij niet weten wat lekker is 😉

Tsja, er komt een dag dan wordt dus je kleine meisje een grote(re) meid. Vandaag zat mijn dochter op de bank een boekje te lezen met de titel “Hoe overleef ik van alles (en nog wat)” van Francine Oomen. Het boekje bevat antwoorden op veel voorkomende vragen die beginnen met “Hoe overleef ik” zoals – mezelf, – school, – liefde en – mijn familie. Puur uit nieuwsgierigheid vroeg ik of er ook in stond hoe ze ongesteldheid moest overleven. Dat stond dus niet in het boekje. Hoe heb jij dat dan gedaan papa?……………………….. euhm

De goedheiligman zit gelukkig voor sommige mensen weer op zijn boot en de rust in vele huishoudens is weer terug gekeerd. Of toch niet? Heel Nederland maakt zich andermaal op voor de Kerstdagen. Natuurlijk mag de Kerstboom niet ontbreken en je ziet dan ook iedereen met zo’n groen geval slepen. Ikzelf hou niet van nep dus ook ik was aan de beurt vandaag. Nu zit er in Rhenen een handelaar aan de doorgaande weg, schuin tegenover de benzinepomp. Lekker in de buurt dus op naar de bomenboer. Een Nordman? die kost 45 euro meneer. Ik zeg huh??? Kom je hem dan ook op- en aftuigen??? 100 gulden man gek!! Met gepaste spoed maak ik mij uit de voeten voordat de man mij met een aks achterop komt. In een radiospotje heb ik de Praxis reclame horen maken met een Nordman voor 15 euro. Jaja dacht ik nog, eentje van 1 meter groot zeker… maar nee, het is waar. 15 euro en deze behoorlijke boom is van u meneer, in een condoom en al. Dit jaar is er geen discussie over de grootte van de boom dus wie doet mij wat…

Maar eenmaal thuis begint de strijd tegen de groene elementen. De stam van de boom is natuurlijk veel te groot om in de voet te passen dus moet er wat vanaf. IJverig begin ik met een handzaag te zagen en kom al gauw tot de conclusie dat dit wel eens tot 3 koningen kan gaan duren met deze zaag. Gelukkig brengt de decoupeerzaag uitkomst en zonder al te veel weerstand geeft de boom zich gewonnen. Voet en boom gaan door voor de volgende ronde.

De dozen met Kerstspullen komen te voorschijn en weldra biedt het volgende probleem zich aan. In de eerste doos tref ik een spaghetti-wirwar van lampjes. Wel G#@@#$%, wie heeft dit er zo in gekwakt?? Helaas moet ik tot de conclusie komen dat ik zelf de dader was. Na een combinatie van punniken en kantklossen liggen er 2 volledig ontwaarde strengen lampjes op de grond. Eerst maar even de stekers in het stopcontact want de verrassing zal nog nooit zo groot geweest zijn als je dat doet als de lampjes al in de boom zitten. En warempel…geen licht, bof ik even. Hier en daar wat gefriemel en ja hoor, licht in de duisternis. Maar vreemd genoeg zijn er van deze streng ruim 8 lampjes defect. Gelukkig is er dan nog streng nummer 3 en aan de lege posities te zien is hier al vaker een lampje van geleend. Dan wordt het tijd om de lampjes in de boom te frunniken. Het blijft lastig en ik vervloek andermaal de persoon die verzonnen heeft dat er maar 10cm snoer tussen ieder lampje zit terwijl de meeste takken iets verder uit elkaar zitten. De stereo maar iets harder voor de stemming en ook deze hindernis wordt vlekkeloos genomen zonder strafpunten.

Als laatste maak ik mij op voor het ballenspel. In mijn gedachte maak ik de opstelling en begin aan de eerste helft. Een voorzetje van links, steekballetje, buitenspel, terugspeelbal, kopbal, omhaal een een doelpiek. Helemaal geweldig en de wedstrijd wordt met winst beëindigd. Nog even een slinger door de boom draperen en het ziet er allemaal piekfijn uit. Of toch niet? Het lijkt een beetje een zaalvoetbalwedstrijd te zijn geworden want van spelverdeling is niet echt sprake. De Flanken zijn nauwelijks benut en dus zal er morgen bij daglicht en verschuiving in de opstelling plaats moeten vinden. Ik moet zeggen dat ik het vroeger toch een stuk makkelijker had 😉

Het is een beetje vreemd, maar wel lekker! Voor het eerst in 20 jaar heb ik vandaag een ATV dag! In de ploegendienst kennen we dus geen ATV omdat we standaard maar 33 uur gemiddeld werken. 7 dagen werken – 5 dagen vrij, wie doet je wat? Dan is het werken in dagdienst wel even een omschakeling. Tot 16.00 uur of 16.30 werken lijkt leuk maar dan begint de ellende. Iedereen wil tegelijk naar huis dus de wegen tussen Renkum en Rhenen slibben dicht. 2 of 3 keer wachten voor hetzelfde stoplicht is heel normaal en kennelijk heeft iedereen maling aan rood licht want de kruisingen blijven vol stromen met auto’s die eigenlijk allang stil hadden moeten staan. Voor de kleurenblinden onder ons, als het bovenste licht brand moet je stil blijven staan!!!!

Na 3 weken dagdienst kan ik zeggen dat ik het best wel te doen heb met de vrouwen die van 8 tot 5 werken. In de resterende tijd moeten zij nog boodschappen doen, wassen draaien en drogen, afstoffen, stofzuigen, dweilen, bedden verschonen, wc’s, badkamers, eten koken, auto’s wassen 🙂 en zo kan ik nog wel even doorgaan… Tegen dit soort problemen loop ik dus ook aan nu. Maar vandaag heb ik alle tijd. Ik heb me dan ook een “special task” opgelegd. Vanaf het moment dat ik mijn nieuwe huis betrokken heb is de garage als een soort rommelhok gebruikt. Er staat nog steeds een hele lading spullen uit mijn oude huis, aangevuld met gereedschap en alles wat ik over heb gehouden van de aankoop van nieuwe dingen. Hij puilt dus nu uit met kartonnen verpakkingsmaterialen want er is niets makkelijker dan het gewoon “voor even” van je af te kwakken.

Maar nu ben ik het zat. Er is inmiddels geen doorkomen meer aan en Koning Winter heeft zich aangekondigd. Als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel ruiten krabben. De auto moet dus in de garage. Dat betekend dus wel dat ik “even” puin moet gaan ruimen. Ik heb er maar 2 dagen voor uitgetrokken want ik ben bang dat ik het niet ga redden in 1 dag. Dus ben ik vandaag vooral bezig met een paar ritjes naar het stort.

En voor wat betreft de huishouding? Misschien is een interieurverzorgster een optie. Sollicitaties inclusief CV kunt u mailen naar peter apestaartje qvicom punt nl 😉

Gisteravond werd ik onaangenaam verrast door een onheilspellend geluid uit de technische ruimte waar onder andere de CV-ketel hangt. Een bas-box van een surroundsystem was er niets bij. Diverse foutmeldingen kwamen in de display van de ketel te staan. Nou dacht ik, dat is dan lekker op vrijdagavond. Het was ongeveer 21.00 uur dus echt een gunstige tijd om een storingsdienst te laten komen. Weekend-tarief doet de bankrekening fors krimpen en dan is het nog maar de vraag of het direct gemaakt kan worden. De radiatoren werden niet meer warm en ook het warme water was verre van warm.

Nou heb ik zelf geen kaas meer gegeten van de tegenwoordige ketels maar puur uit nieuwsgierigheid heb ik toch maar even de kap eraf getrokken. Nu rook ik zelfs een gaslucht en er was een klotsend geluid te horen vanuit de ketel. 1 van de meldingen was “branderfout” en die kon ik niet plaatsen want branden deed hij wel. Viavia een mannetje gebeld en die wist mij te vertellen dat het branderblok vol met water zou kunnen staan. Nou, dat zou wel eens het geval kunnen zijn. Er zit een drain onder in het branderblok die ervoor moet zorgen dat eventueel condens afgevoerd wordt. Om het water niet zomaar weg te laten lopen zit er inderdaad een rioolafvoer onder de ketel. Ik ben de afvoer maar eens gaan demonteren maar kwam geen verstopping tegen. Alle hoop was gericht op het laatste bochtje voor het branderblok. Na veel gepruts en een stijgend aantal onderdelen op de vloer kwam ook dit bochtje los en ja hoor, helemaal dicht. Ook de drain onderin het branderblok zat helemaal verstopt en na het ontstoppen kwam er een klots water uit de ketel waar je u tegen zegt.

Na een grondige reiniging alles maar weer gaan monteren. Alle gedemonteerde onderdelen vonden hun plekje weer. Een schietgebedje en een druk op de knop…. geen vreemde geluiden meer. Heet water uit de kraan en de radiatoren weer heet. Mocht je in het bezit zijn van een Intergas HR ketel, controleer af en toe even het afvoertje. Scheelt een hoop kou en ongewenste uitgaven 😉

Als ik ergens moe van word dan is dat wel het bed verschonen. Het blijft een gevecht tegen de elementen met een dekbed van 2,40 bij 2,40 meter. Die rot-zakken zijn zo groot dat je er in verdwaalt. Eerst de punten in de hoeken van het overtrek, dan de punten in het voeteneind, het geheel verplaatsen naar het trappengat en schudden maar. Als alles op zijn plaats zit kan het dekbed weer op het bed. Vandaag lukte het echter niet zo. Ik kreeg het dekbed er niet lekker in. Tot overmaat van ramp zat de rits voor de seizoenskeuze ook nog eens verkeerd en kon ik overnieuw beginnen. Klitteband en drukknopen vind ik niks en irriteren mij, een dekbed moet zacht zijn. Iemand nog een suggestie buiten hoes en dekbed in zijn geheel in de was?

Wat doe ik verder? Eigenlijk even niets. Schrijf wat onzinverhalen en doe wat uitzoekwerk. Stoei wat met Indesign en probeer een website te bouwen voor een nieuw project. Ik heb me verdiept een een goed boek van Rhonda Byrne en heb me nu al voorgenomen om het direct een 2e keer te lezen. De plaatjes komen vanzelf weer, eerst een idee en dan een onderwerp 🙂

Wie doet het niet, lekker makkelijk eten? Ik wel hoor want voor 1,5 aardappel, een stukje vlees en een 1/4 bloemkool maak ik geen vaat vuil. Nu hebben ze van die ovenheerlijke pizza’s bij de hamsterrij die je in eigen oven alleen nog maar even hoeft af te bakken. Oven op 210 en na 15 minuten is Kees klaar.

Toch heb ik iets met die pizza’s. Zo was het voor een tijdje terug eens het geval dat ik samen met mijn dochter voor de pizza had gekozen. Ik kan er twee tegelijk bakken dus dat kwam helemaal goed. PING!, wij zijn klaar klonk er uit de keuken. Nu brand ik niet graag mijn vingers dus voor het transport tussen oven en bord gebruik ik een schuimspaan. Pizza nummer 1 passeerde in een vloeinde beweging en volledig in balans het luchtruim tussen oven en bord. Puntjes gesneden en pizza nummer 1 vond zijn weg vervolgens naar een tevreden klantje 😉

Pizza nummer 2 lag volledig tevreden te wachten in de nog lekker warme oven tot hij aan de beurt was. Het opstijgen verliep nog volledig naar wens. Maar halverwege de vlucht kreeg hij last van turbulentie door de warme lucht die opsteeg uit de oven. De pizza verloor zijn evenwicht, helde zwaar over naar links en zette daarna een duikvlucht in richting aarde. In een reflex probeer ik nog een ramp te voorkomen en raak met volle hand de gesmolten kaaslaag van de pizza. Heeeeet!! Je raadt het al, de volgende reflex deed de pizza half op de grond en vast tegen het keukenkastje belanden, topping down first. Nu kan je bij mij altijd van de vloer eten (er ligt genoeg ;)), deze keer was het de moeite niet meer. De gesmolten kaas leek een spinnenweb toen ik de pizza troostend opbeurde. Lange draden bleven plakkerig aan het gehele raakvlak van de pizza hangen. Helaas, geen pizza voor mij.

Gisteren was het weer een pizza-dag. Dochterlief had een kinderfeestje dus stond ik er weer alleen voor. Blijkbaar was er goed gehamsterd want mijn favoriet “de Hawai-pizza”, deze week de bonusaanbieding, was volledig van de aardbodem verdwenen. Het begon dus al niet lekker. Dan de kaas/uien variatie maar eens proberen. PING!, ik ben klaar klonk mij als muziek in de oren vanuit de keuken. Bord EN schuimspaan moesten een succesformule gaan vormen. Door de af te leggen afstand te minimaliseren moest het risico tot een crash tot een minimum beperkt blijven, zo dacht ik….

De pizza dacht daar echter anders over. Die wilde niet meewerken en liet de schuimspaan niet onder zich. De pizza was toen eigenlijk al te ver naar achteren geschoven. Door eerst de pizza ver genoeg op te beuren en daarna in een vloeiende beweging de schuimspaan er onder te steken, moest het lukken……dacht ik. Helaas, de pizza wipte over de rand van het rooster en gleed langs de achterwand van de oven door naar de ovenbodem. Tssscccchhhhhhhhhhh en vast zat mijn pizza. Dit keer was het nog de moeite om hem op te rapen en op te eten al zat meer dan de helft van de topping vast aan de ovenbodem. De smaak was goed, van dat wat er nog van over was 😉 Wordt vervolgd 🙂