Categorie: Grappig

Zelfs beroepschauffeurs vergeten de handrem nog wel eens….

Het is inmiddels vrijdagochtend 01.03 uur en ik besluit maar eens te gaan slapen, mijn wekkertje gaat immers al weer om 05.10 uur voor de start van een nieuwe werkweek. Net op het moment dat ik ongeveer 2 millimeter van mijn kussen verwijderd ben hoor ik mijn pager brommen vanuit mijn broekzak. Oja, die moet ik nog even op mijn nachtkastje leggen. Ik sta weer op en kijk gelijk even wat de melding was.

01:04:09 28-11-08 P 1 VOERTUIGBRAND REMMERDEN RHENEN (RHN) Eenh: ELS582

Nu ben ik al eens vaker de fout in gegaan met een melding van een autobrand en op Remmerden heb ik wel gekkere dingen meegemaakt (waarover in het jaaroverzicht meer). Ik schiet mijn kleding weer aan en pak mijn tas. Met gepaste spoed rijd ik richting Remmerden alwaar ik een eenzame bewakingsmedewerker aantref. De beste man had rook onder de cabine van een vrachtwagen vandaan zien komen en vertrouwde het niet helemaal. De rook was echter niet meer te zien en ik vreesde dat het allemaal met een sisser af zou lopen.

Enkele ogenblikken later arriveerde de brandweer samen met de politie. De bewaker legde uit wat hij gezien had en de brandweer stelde een onderzoek in. Eén van de politieagenten scheen met zijn zaklamp op de cabine waarvan de gordijnen gesloten waren. Al gauw vermoedde men dat er een chauffeur in lag te slapen en dat vermoeden werd bevestigd toen de gordijnen opzij gingen en er een slaperig hoofd te voorschijn kwam. De chauffeur, zich van geen kwaad bewust, kwam ook even polshoogte nemen en al gauw werd de oorzaak bekend. “Ik gaot toch nie in de kouw liggun hierzeu?”, wist de t(r)ukker te vertellen. “Jullie hebb’n de roak van mien standkachel gezien”. Met het horen van die woorden barstte iedereen in lachen uit. Het klonk niet alleen grappig, de chauffeur kwam zelf tijdens die woorden al niet meer bij van het lachen.

De bewaker had een gehele brandweersectie, 2 man politie en een domme persfotograaf weten te mobiliseren. Hij werd hartelijk en lachend bedankt waarna iedereen huiswaarts keerde. Het is inmiddels 01.41 uur en ik ga het nog maar en keer proberen. Truste allemaal!!

Vanmorgen had ik weer eens een carrière-opdracht in Ouwehands Dierenpark. Het ijsberenjong Sprinter zou voor het eerst kennis gaan maken met zijn oma Huggies. Je kan eigenlijk al bij voorbaat bedenken dat het geen makkelijke opdracht zal worden want dieren gaan nu eenmaal niet zo makkelijk met elkaar om als wij mensen (uitzonderingen daar gelaten).

De landelijke pers was weer massaal op het persbericht afgekomen en iedereen deed zijn ding op zijn manier. Zo ook de ijsberen dus want ze waren met geen 100 haringen bij elkaar te krijgen. Slechts 1 maal ging het bijna goed, of mis. Maar net op het moment dat Huggies en Sprinter op minder dan 2 meter van elkaar waren sprong moeder Freedom er met veel bombarie weer tussen en was de afstand weer gecreëerd. Toch leveren die witte kolossen altijd wel weer leuke plaatjes op.

Wij knippen nagels, vijlen nagels, bijten nagels, scheuren nagels en beschilderen nagels maar hoe met dat als je geen handen hebt, meer dan 1500 kilo weegt en er niet op kan bijten? Dan is er een verzorger die het voor je doet. In Ouwehands Dierenpark worden de olifanten er speciaal op getraind om de “nageltjes” te laten behandelen. Best leuk om te zien maar het gaat mij er een beetje te grof aan toe…

Thanks Jacky