Het leukste van iedere maand is toch wel het versturen van de rekeningen. Omdat dit vaak meerdere A4tjes betreft gaan die meestal voorzien van een nietje de deur uit. De printer verwerkt netjes de blanco A4tjes tot een keurige factuur en klik, een nietje erdoor en klaar is Peet. Helaas, klikken deed het apparaat wel maar nieten deed hij niet want zonder nietjes lukt dat dus niet. Ik moest nog meer boodschappen doen dus daar konden de nietjes ook nog wel bij. Even pinnen bij de ING, nietjes bij de Bruna, sigaretten bij de boer en onderwijl werd er een drenkeling gemeld in Zoelen. Niet zo heel erg ver van mij vandaan maar ik stond nog in de winkel dus dacht ik: “nu even niet”.
Koken had ik geen zin in dus stond de chinees op het programma. Rond de klok van 17.15 uur stapte ik de afhaal-deur binnen en nog even en er kwam 15 mensen naar buiten gerold. “Het is zeker voor niks”, was het eerste wat er in me opkwam en ook “u hoort allemaal bij elkaar?” leverde geen glimlach van de bezoekers op. Nou, dan kom ik straks nog wel een keer terug. Ik besloot om toch maar even naar Zoelen te rijden en belde Marc. Die reed nog maar net achter mij en dus besloot ik om met hem verder te rijden. Uiteindelijk ging het om een duiker die onderwater hoogst waarschijnlijk onwel was geworden en door zijn buddie op het droge was geholpen. Er werd dus niet meer gezocht en foto’s konden eigenlijk niet meer gemaakt worden.
Weer terug in Rhenen begon ik aan mijn 2e poging om chinees af te halen. Dit keer had ik meer succes en met de Foe Yong Hai in de auto reed ik naar huis. Op het moment dat ik de lepel in de nasi zet begon de pieper weer vrolijk te rammelen met de melding” MARSDIJK 31 LIENDEN HULP AAN DERDEN PRIO 1 ROEPNAAM 4637″. Jaja dacht ik, hulp aan derden en dan een prio1. Ik schep vrolijk verder en begin te eten. Maar naarmate de tijd vordert wordt er steeds meer materiaal op af gestuurd en ook de trauma-helikopter wordt ingezet. Ik heb maar geen 2e bordje opgeschept en ben maar even gaan kijken.
Er bleek een schipper in het ruim van zijn schip gevallen te zijn. Op zich niet zo bijzonder, alleen kon de schipper er niet meer op eigen kracht uit komen. Er moest dus een hoogwerker aan te pas komen om de goede man weer boven de waterspiegel te krijgen. Eenmaal weer thuis eet ik nog een hapje chinees, geef de facturen een nietje en begin aan dit stukje te schrijven. Ruime gelegenheid kreeg ik echter niet want een woningbrand (middelbrand) was het volgende “puntje op de agenda”. Gelukkig voor de bewoners betrof het hier een paniek-melding en kon ik ongedane zaken weer naar huis. Op naar de volgende….
