Categorie: Complete onzin

Geplaatst op

Apothekers kartel

Al jaren gebruik ik Fenprocoumon van Sandos als anti-stollingsmiddel voor mijn hartklep. De dosering wordt bepaald aan de hand van mijn bloedwaardes waar mijn trombosedienst dan weer een doseer-schema op maakt. Niks moeilijks aan. 2 of soms 3 dagen achter elkaar een half tabletje en dan een dag niet, simpeler kan niet. Bij de huisartsenpost geef ik 1x in de heel veel tijd een herhaalrecept door en enkele dagen later liggen mijn tabletjes klaar, ook heel simpel… toch?

De voorraad was aardig geslonken en dus vroeg ik via de bestellijn van de huisarts om nieuwe. Via een sms liet die ene apotheek (nee, niet die andere) weten dat mijn medicijnen klaar lagen. Vandaag besloot ik om de nieuwe medicijnen maar eens op te halen.

Tot mijn verbazing kreeg ik geen Fenprocoumon maar Marcoumar. Nou ben ik heel flexibel, je kan met mij alle kanten op, zelfs de goed. Maar als het gaat om de medicijnen voor mijn hartklep is er “no room for error”. Ik begon dus direct met tegensputteren want het is ‘Fenprocoumon van Sandos’ of niets. Er is ook niemand anders dan de trombose-arts of mijn huisarts die mij andere medicijnen voor kan en mag schrijven. De dame achter de balie probeerde het nog door te zeggen dat dit medicijn dezelfde werkzame stof bevatte….maar tevergeefs. “Mevrouw, deze medicijnen zijn niet voor een ontstoken teennagel maar voor mijn hartklep, een ander medicijn accepteer ik dus niet zomaar”, zei ik. “Als u voor anticonceptie komt gaat u toch ook niet met aspirine naar huis?”. Bij het loket naast mij hoorde ik een lichte proest. Ik heb de medicijnen daar gelaten. Volgens “de computer” komt mijn medicijn 23 maart weer binnen en zo lang zing ik het nog wel uit.

De apothekers hebben de macht om medicijnen naar eigen inzicht te verstrekken. Inkoop doen ze als het even kan bij de goedkoopste aanbieder en kunnen dus ook maar zo een heel ander medicijn voorschrijven zo blijkt. Dit is niet de eerste keer dat dit mij gebeurt. Ik vraag om Fenprocoumon van Sandos en niets anders. Zelfs al vergoed mijn verzekeraar die niet meer dan wil ik nog steeds die medicijnen want dan betaal ik ze zelf wel. Morgen ga ik maar eens met “die andere apotheker” praten denk ik. Met deze ben ik wel een beetje klaar.

Geplaatst op

…… als je een sirene hoort

Ja, we gaan weer bloggen! Poging nummer 2 😉

Dat ik zo af en toe eens een foto maak voor een krantje ofzo is geen geheim. Dat is eigenlijk al meer dan 20 jaar het geval. Dat begon allemaal met een politiescanner en een kleinbeeldcamera. De hele dag het gekraak van de scanner door het huis en altijd precies dat horen wat je wilde horen. Voor de 1 een irritatie, voor de ander een gave. Als ik dan die ene melding tussen al die andere meldingen weg kon filteren en het leek me wat, dan ging ik op pad.

Het duurde niet lang of ik kreeg m’n eerste brandweerpieper. Ik was de koning te rijk, het nieuws altijd uit eerste hand. Dat heeft ook zijn nadelen want als je altijd als eerste aanwezig bent dan ben je binnen de kortste keren ook verdacht. Vooral als het om branden door brandstichting betreft… maar daar zal ik later eens over schrijven.

Met de invoering van het C2000/P2000 systeem viel een enorme stilte in huis. Hoe gek ook, je mist het gekraak en geruis toch echt als je er jarenlang van “genoten” hebt. Veel hoefde ik niet te missen want nog voor de overgang naar het P2000 systeem had ik al zo’n pieper in huis. De nieuwsvergaring ging dus gewoon door. Maar met de invoering van P2000 was wel het “contact” met de politie weg. In opdracht van het ministerie van binnenlandse zaken is de meldkamer verplicht gesteld om via P2000 de media in te lichten over gebeurtenissen in de regio. Men is nog aan het oefenen maar het gaat ze steeds beter af…….

Toch hoor je nog met enige regelmaat een sirene die je niet thuis kan brengen. Je hoort het verschil niet meer tussen een politieauto, ambulance of brandweerauto want al die sirenes zijn hetzelfde tegenwoordig. Op de internetpagina 112meldingen.nl kan je kijken wat de melding zou kunnen zijn. Maar als ook daar niks terug te vinden is dan rest mij niets anders dan op te staan en als een klein kind uit het raam te kijken waar de sirene naartoe gaat. Met enige regelmaat zie ik dan een politieauto met daarin 3 of 4 personen met een rotgang de Zwarteweg af zoeven. Als je dan echt goed kijkt zie je de extra spiegeltjes op de buitenspiegels zitten…. een politie-lesauto… pffff, ik ga weer zitten. Wederom spitsen mijn oren want in de verte hoor ik weer een sirene… langzaam komt hij dichterbij, het is een ambulance. Nou dan zullen ze wel gebeld zijn, op 112meldingen is niks te zien….. ik ga weer zitten want er als een malle achteraan rijden is zinloos. Nieuwsgierig wacht ik op de komst van de volgende sirene….. de huisartsenpost, die kan er ook nog wel bij. Tot zover de meest bekende lawaaimakers….

Als je op een avond door de straten van Rhenen rijdt en je hoort de sirenes dan ben je extra op je hoede want dan komt er een moment dat je mogelijk ruimte moet maken. Het geluid wordt sterker en sterker en opeens zie je ook de blauwe zwaailichten opdoemen…. huh? Pro-Rail incidentenbestrijding?? Hadden de treinen ook altijd maar zo’n haast! Zou het dan toch echt eens gebeuren? De zoveelste sirenes bieden zich aan…. langzaam komt het geluid dichterbij….. het duurt wel lang…. ik zie nog niks…. en ineens is hij daar….. een kantonnier van Rijkswaterstaat! Ze geven tegenwoordig ook iedereen een sirene en zwaailichten!…..

Geplaatst op

Bloggen, wat is dat ook al weer?

Tsja, als ik naar de datum van mijn voorlaatste blog-bericht kijk schrik ik wel een beetje…. 10 maart 2014 en daarvoor 20 oktober 2013. Met de komst van facebook is het bloggen in een verval geraakt. Schreef ik vroeger over van alles wat ik mee gemaakt had, tegenwoordig doe je dat met one-liners op facebook. Er is inmiddels zoveel gebeurd en zo nog veel meer veranderd dat ik niet eens meer weet waar ik moet beginnen…. Van Gelderlander, Rhenense Betuwse Courant naar een eigen internetkrant…. niet de minste gebeurtenissen.

Op zich lijkt het heel simpel, je bedenkt een internet-adres, maakt een website en klaar is Peter denk je dan…. niets is minder waar. Je maakt iets voor een (hopelijk) groot publiek en dan opeens voel je ook de druk. Je moet wel publiceren anders kijken de mensen niet meer. Je behaalt mijlpalen, 100 bezoekers, 5000 bezoekers en inmiddels zijn er meer dan 20.000 bezoekers in de maand! Voor je het weet ben je druk!

Maar nu ga je ook veel kritischer kijken naar wat anderen schrijven. Wat schrijft de concurrent over het zelfde nieuwsitem als jij? Dan kom je vaak bekende stukken tekst tegen en op andere momenten teksten die echt kant nog wal slaan. Vandaag weer een duidelijk voorbeeld van hoe het dus echt niet moet/kan. In Rhenen vonden 2 ongevallen plaats, 1 op de brug en 1 op de Grebbeberg. Hier waren 5 en 3 voertuigen betrokken en bij beide ongevallen werd 1 persoon naar het ziekenhuis vervoerd. Met een trotse glimlach op mijn gezicht las ik dan ook het bericht van RTV-Utrecht….. ik denk ergens iets met klok en klepel 😉

 

Uiteraard is mijn visie terug te lezen op www.grebbekrant.nl

Geplaatst op

Jaja, en nou?

Offerfeest

“Ibrahiem (Abraham) werd gevraagd om zijn zoon Ismaël te offeren aan Allah. Toen Ibrahiem zijn zoon met een mes wilde doodsteken, kwam er een engel die zei dat een schaap de plaats van Ismaël mocht innemen. Hier is het islamitische offerfeest uit ontstaan. Het offerfeest duurt drie dagen.”

Zoals inmiddels bekend gaat in sommige gemeenten de dodenherdenking dit jaar naar 3 mei verschoven worden. Iets wat er bij mij niet echt in kan.

Maar nu het volgende, het islamitische offerfeest start dit jaar op 4 oktober….. ik ben benieuwd hoe men dit gaat oplossen. Het is dan immers wereld dierendag…..

Geplaatst op

Mobiele eenheid ingezet bij rellen in Groningen

Breaking News

Mobiele eenheid ingezet bij rellen in Groningen
van onze verslaggever

Groningen – 16 november 2013. Tijdens de Sinterklaasintocht in Groningen zijn zware rellen uitgebroken tussen voor- en tegenstanders van zwarte Piet. Burgemeester Rehwinkel van Groningen spreekt van een waanzinnige wanorde in de straten van Groningen. 4 pelotons mobiele eenheid zijn tot ver na de intocht druk geweest met het herstellen van de orde in de stad.

Op het moment dat sinterklaas voet aan wal zette, trok een grote menigte van demonstranten (tegenstanders van zwarte Piet) vanaf de grote markt in de richting van de plaats waar de stoomboot vanuit Spanje aangemeerd lag. Zij werden daar opgewacht door een groot aantal voorstanders van zwarte Piet, sommigen zelfs verkleed áls zwarte Piet. Op de kade naast de stoomboot kwam het tot een treffen tussen de 2 partijen en vielen rake roe-klappen over en weer. Burgemeester Rehwinkel ontving eerder deze week al signalen dat het tot een treffen zou komen tussen de 2 partijen en had uit voorzorg al 4 pelotons mobiele eenheid achter de hand.

De mobiele eenheid kon maar met grote moeite de plaats des onheils bereiken omdat ze werden opgehouden door een groep hulp-sinterklazen, geheel gekleed in het wit. De hulpsinterklazen droegen brandende kruizen en groeten de mobiele eenheid al zwaaiend met 1 arm vriendelijk waarna het tot een heftige confrontatie kwam. Al vechtend kwam de mobiele eenheid uiteindelijk op de plaats van bestemming. Alle zwarte pieten waren inmiddels naar verschillende daken gevlucht en sinterklaas had zijn toevlucht gezocht in de dichtstbijzijnde kroeg met Amerigo in de steeg ernaast.

Met enkele charges veegde de mobiele eenheid de omliggende straten rondom de aanlegplaats van de stoomboot schoon en de vechtersbazen verspreidde zich over de stad Groningen waar het op diverse plaatsen nog lang onrustig bleef en tot kleine schermutselingen kwam. De VN-veiligheidsraad is inmiddels in spoedberaad en bereidt een resolutie voor die landen als America en Rusland de gelegenheid geeft om in te grijpen als de situatie in de regio Nederland niet snel verbetert. De VN stuurt nog deze week een aantal waarnemers naar Nederland om te kijken hoe ernstig de situatie rondom de zwarte pieten is.

Later op de avond is sinterklaas nog gearresteerd voor paardrijden onder invloed. Een alcohol-percentage van 2,9 promille leverde hem een rijverbod van 48 uur op en ook moest de goedheiligman zijn paardbewijs inleveren. Ook zal de goedheiligman zich voor de rechter moeten verantwoorden voor zijn daad. Van de gevluchte pieten ontbreekt tot op heden elk spoor.

Geplaatst op

Gratis Is Altijd Goed

gratis

Megapixels, nog meer megapixels of héél veel megapixels…. (pers)Fotografen investeren in apparatuur om de klant maar zo goed mogelijk van vaak hoog kwalitatief beeld te voorzien zodat drukwerk er gelikt uit ziet. Heren redacteuren, investeer die paar euro’s als het gaat om invulling van uw krant en voorkom dat uw foto mega-blokjes heeft in plaats van mega-impact!

Geplaatst op

Uitstervend ras

Ooit in een grijs verleden besloot ik om mijn hele ziel en zaligheid te storten in het vak dat persfotografie heette. Een besloten wereldje van einzelgangers waar je maar met heel veel pijn, moeite én doorzettingsvermogen naar binnen komt. Ik moest opboksen tegen namen als Cord Otting en Rob Leenarts en die waren als gevestigde orde een beschermde diersoort zo leek het. Zelden kreeg ik foto’s van een brand of ongeval in de krant als men maar half wist dat de “vaste fotografen” er ook waren geweest. Ook al maakten zij een foto van een brandweerman die een brandweerslang op rolde, mijn grote en hoge vlammen zagen nooit een krant.

Maar de tijden veranderden en ik rolde toch zo langzamerhand naar binnen op de diverse redacties. Fanatiek als ik was, sliep ik zelfs met een scanner naast mijn bed om maar niets te hoeven missen. De scanner werd vervangen door een pieper en dat zorgde voor een wat directere alarmering en wat meer nachtrust. De komst van de digitale fotografie zorgde voor een stroomversnelling en dat was goed te merken in het aantal afgezette beelden. De pieper werd uiteindelijk vervangen door een P2000-pager en met maar liefst 16 code’s om “uit te luisteren” bestreek ik een leuke regio waar altijd wel wat te doen was. Maar met de komst van C2000 en P2000 verdween de scanner achter in een donker hoekje van de kast want daar hoorde je niks meer op. Voor de 1 was een scanner een regelrechte ramp en vooral een piepende en krakende stoorzender, voor mij was het een vorm van vermaak. Ik kon aan de stemmen vaak al horen welke agenten er dienst hadden en verheugde mij al op een gezellige ontmoeting met bijvoorbeeld Barbara, Theo of Casper. Het werkt gewoon erg prettig als je weet wat je aan elkaar hebt. Geen lastige agentes die je willen redden bij een brand waar je ruim 50 meter vanaf staat of een 1-streper die jou even gaat vertellen dat je beter niet kan fotograferen omdat de privacy van het slachtoffer in het geding komt. Hallo, alsof er een krant zit te wachten op iemand die zwaar gewond in een auto zit… Nee, de politieagenten van vroeger kende je gewoon bij naam en zij wisten precies wie Peter Kuhl was en hoe hij werkte.

De invoering van C2000 is/was een regelrechte ramp voor de persfotografen. Het heeft lang geduurd voordat de politie zijn medewerking ging verlenen aan het geven van persalarmen via P2000. Nu, ruim een jaar later zijn er nog steeds regio’s waar dit absoluut niet soepel verloopt en klagen helpt niet echt, ze trekken zich er toch geen ….. van aan. Dat persfotograaf een serieus beroep is schijnt hen niet echt te boeien. Sterker nog, met enige regelmaat verschijnen er foto’s die gemaakt zijn door agenten en daarmee breekt men toch echt mijn klomp. Er wordt kennelijk niet bedacht dat wij als “beroeps-fotografen” soms €10.000,- of meer investeren om aan de wensen van de klant te kunnen voldoen. Achterblijvende persalarmen en door agenten aangeleverde foto’s, daar maken ze dan geen vrienden mee.

Ik denk dat ik maar eens een bonnen-boekje laat drukken en iedere dag langs de weg ga staan en verkeersovertreders op de bon ga slingeren. Dat is tegenwoordig een lucratieve bezigheid als ik kijk wat een gemiddelde boete tegenwoordig op levert. Ik denk dat ik binnen ga lopen.

fotograag

Bron: Website De Gelderlander (Screenshot).

Geplaatst op

Krantjes.

Met enige regelmaat breng ik in een niet nader te noemen wijk de weekkrantjes van Wegener in de bus. Denk nu niet gelijk dat het mij financieel slecht gaat, ik doe het met liefde voor mijn kleine (grote) meisje! Op woensdag 2x 280 krantjes en op vrijdag 1x 280 krantjes en de nodige folders. Mijn auto dient dan als verspreidingspunt. Centraal geparkeerd voorziet hij ons van de nodige kranten. Wij zijn er inmiddels zo gedreven in dat ons record torenhoog boven de rest uit prijkt, in 45 minuten zijn we los!

De wijken die wij bezorgen zijn vooral erg kinder-rijk. Met gevaar voor eigen leven baan je jezelf soms een weg door het oerwoud van steppen, driewielers, speeltentjes, skateboards en andere beenderenbrekers. Wat opvalt is dat de ouders van deze kids best lui zijn. Met grote regelmaat tref ik namelijk wijd openstaande voordeuren, brievenbussen met een touwtje eruit of in sommige gevallen zelfs deuren waarin een volledige sleutelbos met autosleutels en al steekt. Je moet wel heel erg veel vertrouwen in de mensheid hebben wil je dat in deze tijd nog doen. Er hangt nog net geen bordje met van harte welkom aan de straat. Maar wel piepen als ze vandaag of morgen weer eens een portemonnaie of auto kwijt zijn…

Geplaatst op

Genaaid

Eens in de zoveel jaar krijg je een nieuwe creditcard van de bank, in mijn geval van de ING. Uiteraard kun je deze niet zomaar gaan gebruiken, je moet hem eerst activeren. In de brief die bij de creditcard van de ING zit staat omschreven hoe dat moet en zo staat er dus dat je een code in moet voeren die je “enkele dagen geleden” hebt ontvangen. Nu ben ik wat post betreft niet altijd even secuur maar deze brief had ik toch echt moeten zien, niet dus. Ook staat er op de brief dat bij eventuele problemen je kan bellen met 0900-0933 a €0,10 per minuut. Een probleem had ik want de code was niet in mijn bezit. Na een bandje en wat bladiebla kreeg ik een dame aan de lijn. Die hielp mij in 17 stappen door het activatie-programma en ruim 6 minuten later was mijn nieuwe creditcard actief.

Nou zou je zeggen: “gefeliciteerd ermee”, maar de kous is nog niet af. Vandaag ontving ik bij de post de activatiecode voor mijn nieuwe creditcard! Ik ga denk ik nog maar eens bellen met de ING in de hoop dat ik dezelfde dame aan de telefoon krijg. Nou lig ik van die €0,60 niet zo wakker hoor, maar als ik genaaid word, wil ik ook kussen!

Geplaatst op

Op één paard gewed…

PK_1905_1502

Dit weekend weer eens naar het stratencircuit van de Varsselring geweest. De races georganiseerd op dit veredelde fietspad staan altijd garant voor spektakel. Ik had maar 1 opdracht: Ron van Steenbergen uit Lunteren. De motorcoureur die in 2008 zijn laatste wedstrijd had gereden zou 2 races rijden voor het MPA racing team in verband met de blessure van de vaste bestuurder van de Suzuki GSX R 600. Ik had er zin in. Vooral omdat het werken op de Varsselring erg relaxed is. Je staat overal erg dichtbij de actie ook al is het een hele wandeling als je om het hele circuit wilt werken.

PK_1905_1130

De zaterdag stond vooral in het teken van foto’s van Ron alleen. Daarvoor had ik genoeg aan de vrije training en de kwalificatie. De zaterdag werd dan ook naar tevredenheid afgesloten.

PK_2005_1444

Op zondag stond er slechts 1 race op het programma. Het was dus erop of eronder. Het werd helaas “eronder”. In de “Veldermansbocht” ging het mis voor een groot aantal deelnemers. Kevin Houtstra (nr. 38) belandde op het gras, net voor de bocht, en kon hierdoor onmogelijk remmen voor de bocht. Ander deelnemers waaronder Ron van Steenbergen stuurden de bocht in en werden door Houtstra omver gekegeld. Rode vlag en einde race voor Ron van Steenbergen.

PK_2005_1445

Tsja, waarom heb ik van die valpartij geen beelden? Ik stond met 500mm en de valpartij was 5 meter van mij vandaag…. ik was de enige. Maar iedereen stond met een kleine lens en ik zie niets in 100 dezelfde foto’s. Het was dus eigenlijk einde oefening en dat betekende dat ik hoogstwaarschijnlijk ook maar weinig over zal gaan houden aan dit weekend. Hooguit dan weer een rijkelijke aanvulling in mijn archief van een race op een circuit dat altijd iets moois herbergt.

PK_2005_1050

PK_2005_1443