Categorie: Complete onzin

Ik wens iedereen die ik niet persoonlijk meer zal spreken een fijne Kerst, een knallende jaarwisseling en

een rete-goed 2007!!!

Altijd grappig 😉 [Klik hier] en luister maar.

Sinds kort behoort het fotograferen van voetbalwedstrijden weer tot mijn standaard bezigheden op zaterdag. Het is al weer even geleden dus ik moet iedere keer weer vragen wie wie is. Maakt niet uit maar het is wel handig als je aan de goede kant van het veld gaat zitten.

Vandaag had ik 2 wedstrijden. DVSA – Candia’66 (sponserd by Hansaplast ;)) in Amerongen en Merino’s – Dalto in Veenendaal. Op zich geen spectaculaire wedstrijden maar toch. Voor de 2e helft had ik mijn krukje opgesteld achter de doellijn van Dalto. De Merino’s moeten hier immers scoren!! Geconcentreerd wachtte ik op de aanval die komen zou toen ik haast van mijn krukje viel van schrik. Achter de doelman van Dalto had 1 of ander onverlaat een stuk vuurwerk afgestoken van het caliber “echt pijn in je oren”. Het hart klopte in mijn keel kan ik je zeggen want de klap was enorm, zat er een metertje of 5 vandaan.

Goed en wel weer bekomen van de schrik zag ik de doelman van Dalto liggen, duidelijk aangeslagen van de klap. Weldra kwamen daar ook de eerste fans en spelers opdraven om verhaal te halen bij de daders. Ik ben maar even weggelopen van mijn krukje want de heren keken allerminst vriendelijk. De daders bleken niet eens fans van de Merino’s te zijn en het nut van deze actie zie ik dan ook even niet. De doelman overleefde de klap ook al was hij niet meer de fitste van de 22. En de foto’s?…..koop maandag een Gelderlander of Vallei zou ik zeggen 😉

Je kan natuurlijk ook overdrijven……

De tijd van de kerstboom is weer aangebroken. Voor de meeste huishoudens geldt dan dat het huis omgetoverd wordt tot een waar kerststal. Dit gaat niet altijd zonder slag of stoot. Het begint vaak al met de grootte van de boom. Je wordt op pad gestuurd voor een kleintje en de boom in kwestie valt altijd weer te groot uit. Dan hoor je direct al: “ik heb nog zo gezegd…”. Ja hoor, zo’n boom valt altijd kleiner uit als hij in de buitenlucht staat. Met een plafond er boven valt het dan altijd weer tegen. Dan komen de lampjes. Strengen van 50 en 100 lampjes zijn tegenwoordig heel normaal. Maar wie heeft de lampjes vorig jaar als een kluwe wol in de doos met kerstspullen gegooid? Dat komt dan automatisch voor de rekening van diegene die de kerstboom afgetuigd heeft. De lampjes hebben je in een wurggreep en al happend naar adem weet je ook deze hindernis te nemen. Nu moeten de lampjes nog in de boom. Het nadeel van de moderne minilampjes is dat de afstand tussen de lampjes altijd te kort is om van het ene takje naar het andere takje te komen. Met vereende krachten breng je de lampenmissie tot een goed einde en stilletjes hoop je dat het allemaal naar wens is. Je handen zijn inmiddels rood gespikkeld van de naalden. Nu barst de tweede helft los. Wordt het een rode, zilveren of een gouden boom… Je geeft het snel op om niet weer in een gebed zonder amen te belanden. Onopvallend neem je enige afstand van de optuig-activiteiten en de rust keert weer een beetje terug. Lampjes, ballen, slingers en kerstster, alles op zijn plaats en we hebben het weer overleefd. En hoe verging het mijzelf? Prima!! Onder de brug heb ik geen stroom dus sla ik de boom over dit jaar 😀

De goedheiligman is weer in Rhenen en natuurlijk mogen de kinderen dan weer met hem op de foto, als de kids dat tenminste durven. Huilend en spartelend tegen de wil van papa en mama verzetten de geheelweigeraars zich tegen de verplichting om bij die oude man met baard en rode puntmuts op schoot te belanden. Of zou het komen door die zwarte mannetjes die er omheen zwerven? Afgelopen vrijdag was het weer even zo ongeorganiseerd als altijd. Wat mij dan echt stoort is dat er mopperende ouders zijn die het er niet mee eens zijn dat er iemand halverwege de rij invoegd. Er is geen rij en in 3 uur komt iedereen wel een keer aan de beurt. Wat maakt het uit dat je dan 5 minuten langer moet wachten? De kinderen wachten al een heel jaar en met veel geduld…..

Ik ben niet echt de automobilist van het jaar met een behoorlijke hoeveelheid “fanmail’ van het CJIB. Ik hoop echter dat er eens een flitser langs de weg staat die mensen flitst die te langzaam rijden. Laten we eerlijk zijn, buiten de bebouwde kom is het normaal gesproken toegestaan om 80 km/h te rijden. Dit is kennelijk nog niet tot iedereen doorgedrongen. Vandaag had ik weer eens geluk. Ik zat achter Teun en Truus die in hun auto onderweg waren naar de kleinkinderen. Met een topsnelheid van maar liefst 55 km/h tussen Wageningen en Rhenen kwam de file die achter hen ontstond in de top 10 van de zondags-files. Tijd is geld momenteel dus zat er voor mij niets anders op dan in te gaan halen. Eenmaal voorbij opa en oma groette hij mij nog even met zijn grote lichten. Nou opa, als je dan toch met een 360 graden view van de omgeving wilt genieten, moet je met de bus gaan. Met de borden ” einde bebouwde kom” hoef je dan in ieder geval geen rekening meer te houden.

Ouderdom komt met gebreken zegt men vaak. Een rimpeltje meer, de snelheid eruit, een humeur dat niet altijd een glimlach veroorzaakt en men maakt wat vaker een foutje. Bij mensen wordt dit meestal geaccepteerd maar bijvoorbeeld een laptop wordt dan al gauw een lastpak als de jaren beginnen te tellen. Mijn laptop begint ook tekenen van ouderdom te vertonen. Met enige regelmaat word ik geplaagd door het overbekende blauwe scherm met de mededeling dat er een fatale fout is opgetreden. Als je dan voor je plezier achter de laptop zit dan kan je nog een beetje vergevingsgezind zijn. Als het er om spant en je voor een deadline staat en het apparaat laat je in de steek, kan je hem wel tegen de muur aan kwakken. Ik ben dan ook bang dat mijn huidige laptop het niet lang meer gaat maken. Hij heeft dan ook zijn beste tijd gehad als je bedenkt dat het om een 750 MHz machientje uit 2002 gaat. Het wordt tijd dat hij uit zijn lijden wordt verlost. 1 geregistreerde klacht vanuit de centrale fotoredactie is voor mij meer dan genoeg 😉

De rust is weer een beetje terug al trekt het aantal klussen behoorlijk aan. Het lijkt erop dat ik nog een leuke eindsprint ga maken voor het einde van dit jaar. Het dakloze tijdperk zit er ook op met een behoorlijke “zolder/woonkamer” als tijdelijk verblijf. Het blijft echter wel behelpen. Alle meubels heb ik overgedaan aan de nieuwe bewoner van mijn oude huis en het enige wat ik nog heb is mijn bed en een salontafel. Borden, glazen, bestek en alle andere kastvulling is zolang opgeslagen en het enige wat er in mijn kamer staat is dus een bed (lekker in het midden van de kamer), TV (zonder kabel), een stereo en een dvd-speler. In een ander kamertje staan een aantal dozen met eerste levensbehoeften zoals handdoeken, kleding en wat cd’s en dvd’s. Voor de rest moet ik het doen met wijn uit een plastic bekertje en koffie uit de Senseo. Eten doe ik op uitnodiging. Visite mag komen maar wel met de wetenschap dat ze met mij het bed moeten delen 😉 Dit alles gaat nog door tot 15 januari als ik de sleutel van mijn nieuwe huis krijg. Aangezien er dan nog heel wat werk ligt te wachten verhuis ik wederom alleen mijn bed zodat ik na gedane arbeid direct kan gaan slapen. Meubels kunnen nog wel even op zich laten wachten omdat ik totaal nog niet weet wat er zal passen bij de plannen die ik heb met de vloeren en de muren. Voorlopig eerst maar eens genieten van de privé-rust.

Enige tijd zijn we “geplaagd” met de reclame-kreet mannenrijdenbeter.nl en vrouwenrijdenbeter.nl. Uit deze wedstrijd is naar voren gekomen dat wij mannen inderdaad beter zijn. Klik op de foto voor een duidelijk voorbeeld 😉