Categorie: Complete onzin

Vanmorgen lag ik al dommelend op de wekker te wachten toen plotseling de pieper tot leven kwam. De melding loog er niet om..

Prio 1 Hoog energetisch ongeval A12 L WAGENINGEN-MAANDERBROEK 107,4 EDE 41201 41070 41270 (soort voertuig: auto)
0901066 BRW Ede-Centrum ( Sturing Randapparatuur )
0901064 BRW Ede-Centrum ( Dagdienst Centrum )
0901060 BRW Ede ( OvD Spoed )

Direct daarna volgde nog een oproep voor de OvD-Geneeskundig dus het moest wel serieus zijn. Ik schoot snel in de kleren en reed met “gepaste spoed” richting Ede. Vreemd genoeg was er op de plek des onheils geen brandweer te zien toen ik langs de snelweg reed. Eenmaal op de snelweg werd duidelijke dat er wel iets aan de hand moest zijn want Rijkswaterstaat had netjes de boel afgezet en er stond wel een ambulance. Ik snapte er echter niets van want op de weg was niets van een ongeval te zien. Pas toen ik mijn auto op de vluchtstrook parkeerde werd duidelijk wat er gaande was.

Langs de snelweg is men bezig om een aarden wal aan te leggen. Medewerkers van het grond-verzet-bedrijf waren met een terreinwagentje het talud af gerold. Kennelijk heeft een weggebruiker het zien gebeuren en vervolgens 112 gebeld met een eerste ooggetuige-verslag waarop de centralist de bovenstaande melding heeft gemaakt. Achteraf bleek het allemaal reuze mee te vallen. De inzittenden en wat omstanders hebben zelf de auto weer op de wielen gezet en de enige stress die er nog was, kwam van de “verkeers-regelaars” van Rijkswaterstaat die, in hun ogen, de snelweg voor Jan Joker hadden afgezet. Jammer joh, maar het werkt wel een stuk veiliger 😉

Als fotograaf voor de Gelderlander kan ik het natuurlijk niet maken om zelf die krant niet te lezen. Ik heb dus netjes een abonnement op die krant al is het maar om te zien of mijn foto’s er netjes in staan. Sinds jaar en dag wordt de krant netjes en op tijd bezorgd tot afgelopen zaterdag. Er lag van alles op de deurmat maar geen krant. Nou kan dat natuurlijk altijd een keer gebeuren, we zijn per slot van rekening allemaal mensen en fouten maken we allemaal wel eens.

Via de website van de Gelderlander heb ik aangegeven dat ik de krant niet ontvangen had en als je dat voor 11:30 uur doet zou de krant alsnog voor 15:00 uur nabezorgd moeten worden. Dit gebeurde echter niet en zelfs toen streek ik met mijn hand over mijn hart want een kranten-bezorger is er natuurlijk ook een keer klaar mee. Tot mijn verbazing lag er echter op maandagochtend ook geen krant op de mat. Nu begon ik toch een beetje kribbig te worden en besloot de bezorg-service van de krant maar eens te bellen. De vriendelijke mevrouw nam mijn klacht serieus op en met haar besprak ik de verschillende scenario’s die door mijn hoofd schoten. Zo dacht ik bijvoorbeeld aan een slechte vakantie-bezorger die de buitenwijk van Rhenen te ver weg zou vinden maar ook aan een eventuele “krantendief”. De vriendelijke mevrouw kon zich in beiden wel vinden en zou er een notitie van maken om het aan de Gelderlander-zijde eens grondig uit te zoeken.

Ik wilde het echter ook niet zomaar aan mij voorbij laten gaan en besloot te gaan posten. Zeg nu zelf, het zou toch van de zotten zijn als één of ander onverlaat mijn krant uit de bus zou halen. Zo gebeurde het dus dat ik vanmorgen om 05:10 uur op mijn viskrukje achter voordeur plaats nam in afwachting van wat er gebeuren zou. Ja hoor, om 05:40 hoorde ik het brommertje aankomen waarvan ik de bestuurder wel even wilde spreken en dus net op het moment dat de krant in de brievenbus geschoven werd zwaaide mijn voordeur open. De bezorger (mannetje op leeftijd) zou er bijna in gebleven zijn want welke voordeur zwaait er nu open op dit onmenselijke tijdstip?, de mijne dus… Enigszins bekomen van de schrik wist het mannetje mij te vertellen dat mijn krantje niet meer op de lijst van bezorg-adressen stond en bood 1000x zijn excuus aan met de woorden dat het niet aan hem lag. “Ik vind het hier juist zo leuk want ik speel altijd even met die rode kat van jou”… Ik kreeg me daar toch ineens spijt van mijn actie… Maar goed, dat maak ik met de kerstdagen wel weer goed. Voorlopig is het mysterie weer opgelost al vraag ik mij nu wel af waarom die vriendelijke dame mijn klacht zo serieus kon nemen als ik niet op de bezorglijst stond.

Ook de minder leuke dingen horen erbij als je all-round persfotograaf bent. Zo was afgelopen nacht het eerste dodelijke verkeersslachtoffer van dit weekend te betreuren op de A12 bij Ede. Door nog onbekende oorzaak was het slachtoffer op het verkeerde wegdeel van de snelweg terecht gekomen. Het slachtoffer overleed ter plaatse.

Nadat ik mijn beelden had gemaakt keerde ik, samen met Marc die inmiddels ook ter plaatse was, huiswaarts. Omdat ik zonder jas van huis gegaan was stookte ik de verwarming van de auto eens flink op want ik had het bizar koud. Een beetje spelend met de luchtverdeling voelde ik iets tegen mijn gezicht vliegen. In eerste instantie dacht ik dat het uit de ventilatie van de auto kwam maar bij nader inzien bleek dat niet te kloppen want kort daarop voelde ik het nog 2 keer. Er zat dus een onbekend beest in mijn auto die het op mij voorzien had. Nu ben ik niet bang voor beestjes maar in de auto wordt dat wel een heel ander verhaal.

Eenmaal thuis in het licht van de garage zag ik wie de verstekeling was, een sprinkhaan had zich in mijn auto verschanst. Blijkbaar heb ik hem meegenomen toen ik door de berm naar mijn auto liep. En zo komt de teller dit weekend al op 2…

Foto: Chris Schotanus

De Pinksterraces zitten er weer op. Vreemd genoeg had iedereen in het mediacentrum van Circuitpark Zandvoort het wel een beetje gehad aan het eind van de dag. De airco liet sterk te wensen over en al was het buiten ook warm, het was er beter dan binnen. De races waren niet echt boeiend en als je ze ’s morgens gezien had zag je ’s middags niet echt veel verschil. Naar huis gaan was helemaal een ramp. Ik had er voor gekozen om het meeste van mijn werk na de races klaar te maken en daarna zo laat mogelijk naar huis te gaan om niet zinloos in de stilstaande auto te hoeven zitten. Helaas, toen ik om 20.30 uur van het circuit af reed stond ik direct in de file. Ik vraag mij nog steeds af wat die kuilengravende oosterburen zo bijzonder vinden aan de pinksterdagen hier in Nederland. Gelukkig kan je in Aerdenhout een alternatieve route kiezen en binnendoor via de N206 richting Leiden, dan via de N11 richting de A12 en zo naar huis. Vergis je niet, het was nog altijd 22.50 uur voordat ik thuis was.

Vandaag een rustdag al ben ik nu al weer bezig met de Masters of F3 die over 2 weken al weer verreden gaan worden op Zandvoort. Visjes uitgooien, contacten bellen en als het even kan een slaapplaats regelen want die files… ik ben er even helemaal klaar mee.

Het valt tegenwoordig niet mee als je ergens een accreditatie-aanvraag doet. Perskaarten, inschrijving bij de kamer van koophandel, referenties en publicaties zijn vaak een vereiste om aan te tonen dat je serieus met je vak bezig bent. Maar blijkbaar geldt dat lang niet voor iedereen. Zie hierboven, de fotograaf van onder andere de Tina en de Donald Duck. Nee, zo komt de persoon die mijn accreditatie moet goedkeuren nog geloof waardig over…

Denk nu niet weer dat ik jonge fotografen geen eerlijke kans gun. Maar bedenk wel dat ik bergen moet verzetten om met ruim 15.000 euro aan apparatuur een evenementje te mogen bezoeken…

Soms vraag ik mij af waar ik het voor doe. Je staat bij nacht en ontij op om te zorgen dat nieuws uit de regio altijd voorzien wordt van alles zeggend beeldmateriaal. Als je dan de krant open slaat en je ziet het onderstaande, vraag je jezelf af waarvoor je het zou doen. De krant is met de foto inderdaad actueel… Enkele uren later is het pand met de grond gelijk gemaakt. Slaap lekker…