Categorie: Complete onzin

Ik had me nog zo voorgenomen om een drankje te doen in het altijd enerverende Bollee, helaas…. Ik heb het er precies 1 uur vol gehouden. 01.57 werd de brandweer Achterberg opgeroepen voor een schuurbrand aan de Snijderssteeg. Van die melding werd ik nog niet zo zenuwachtig maar nog geen 6 minuten later werd er een middelbrand gegeven. Toen ben ik toch maar met gepaste spoed naar huis gelopen en in de auto gestapt. Die gepaste spoed kon ik echter wel achterwege laten want ter plaatse trof ik een brandweerkorps dat machteloos toe moest kijken hoe het vuur zich meester maakte van de schuur. Ze stonden zonder water…. Nu was het ook een schuurtje van 3x niks maar toch, 2500 liter water was niet genoeg en daarom moesten de korpsen Rhenen en Wageningen te hulp schieten. De schuur kan als verloren beschouwd worden maar volgens mij was deze dat al even 😉

De radio- en televisieactie voor Haïti heeft donderdag 21 januari ruim €41.7 miljoen opgeleverd en daar deed minister Bert Koenders van ontwikkelingssamenwerking nog eens een even groot bedrag boven op. Helemaal super, zo laten wij als koud en klein kikkerlandje maar weer eens zien waar wij groot in zijn. Jaja, wij met ons 16,6 miljoen inwoners hebben Nederland weer helemaal op de kaart gezet. Vergeet echter niet dat we er met z’n allen dubbel aan betaald hebben want €41,7 miljoen gedeeld door 16,6 miljoen inwoners is €2,50. Met een gemiddeld huishouden van 3 personen kan je dus nog €7,50 bij jouw gift optellen.

Toch zou ik graag meer van dit soort acties zien. Acties voor de hulpbehoevenden in ons eigen Nederland dan wel te verstaan. Ooit wel eens gedacht aan de kippen- en schapen/geitenboeren? Wel of niet besmet, “we komen toch uit voorzorg uw stallen maar even ruimen”. Uiteraard staat hier wel een vergoeding tegenover maar lang niet het geld wat het (pluim)vee echt opgebracht zou hebben.

De criminelen die in Nederland even niet van hun vrijheid mogen genieten zitten er beter bij dan menig bejaarde in een verzorgingstehuis. Door de bezuinigingen krijgen de bejaarden een luier om zodat ze niet 3 uur in hun eigen urine hoeven te zitten als de kamerhulp even niet op de betreffende verdieping is (als het tenminste een goede luier is met opstaande randjes en extra absorptiezone) . Let wel, voor €41,7 miljoen kan je 13.900 verzorgenden een jaar lang een salaris van €3000,= bruto in de maand betalen, geld dat uiteindelijk toch weer in die grote zak terug komt want geld moet immers rollen en de belastingdienst weet de werkenden onder ons wel weer te vinden.

Ik heb echt een hart hoor en ik heb zeker ook gegeven. Maar als de Nederlandse Staat eens voor 1 jaar de centjes binnen de landsgrenzen zou houden zag het er hier heel anders uit heb ik het idee.

Ik kan het mis hebben hoor maar de verzinners van de kreet “Global Warming” zitten er volgens mij echt een beetje naast. Of… zou het zo zijn dat de maatregelen die wij met z’n allen nemen echt resultaten boeken? Ik hoop het laatste maar ik vrees het eerste. Laten we wel zijn, we ondervinden al bijna een maand dit winterse weer en dat heeft niets met “Global Warming” te maken lijkt mij.

Iedere dag dat je op staat is er weer wat sneeuw gevallen en de rayonhoofden draaien overuren. De schaatsen zijn uitverkocht evenals de sneeuwschuiven en het verkeer ondervindt dagelijks overlast van de gladheid omdat de zoutvoorraden tot een minimum zijn gedaald. Met hier en daar een koplampje stuk of een bumpertje los vrees ik dat de verzekeringspremie voor de auto dit jaar weer met de nodige procenten zal stijgen. De energiemaatschappijen zal je ook niet snel horen klagen want niemand kiest er voor om in de kou te zitten.  “Global Warming” en deze weersomstandigheden kan ik niet helemaal met elkaar rijmen. Ik vraag me dan ook af wat er met die 300.000.000 euro zal gaan gebeuren die wij als Nederlanders even “weggegeven” hebben tijdens de milieutop in Kopenhagen.

Voor de 3e achtereenvolgende nacht waren Marc en ik in Culemborg. Niet omdat we sensatie-belust zijn maar omdat we van mening zijn dat de rest van Nederland het ongecensureerde recht heeft om te weten wat er werkelijk gebeurt. De berichtgeving vanuit de gemeente en de overheid wordt naar onze bescheiden mening sterk gebagatelliseerd want de situatie wordt pas echt duidelijk als je het met eigen ogen ziet, zoals wij zondag zelf gedaan hebben. Ik heb 1 van de stenen gezien die door een ruit gegooid is en ik kan je zeggen dat het geen kleintje was.

De noodverordening en het samenscholingverbod lijken echter hun vruchten af te werpen want het was rustig in de straten. Afgelopen nacht bleven niet alleen de mensen weg, toen wij aankwamen leek het ook wel alsof de politiemacht een dagje oversloeg. Was er op maandagavond nog meer politie op de been dan bij een klassieker Ajax – Feyenoord, gisteren avond was er opvallend weinig blauw om straat. Er heerste een relaxed sfeertje onder de dienders en er was zelfs tijd voor een bak koffie en een praatje.

Zo raakten Marc en ik in gesprek met een tweetal dienders die uit onze eigen regio kwamen en als ME ingezet waren in Culemborg. Voor de beeldvorming, zelfs met een dikke jas, muts tot over de oren, mijn nieuwe Falke handschoenen (die de test ook niet echt doorstaan) en Timberland schoenen kan ik je verzekeren dat je op straat binnen een halfuur de keiharde vorm van ijsklontje aan begint te nemen. Het was een leuk en leerzaam gesprek en altijd handig om wat inside informatie in te winnen. Eén van de dienders had echter een heel andere blik op de zaak. Na het uitwisselen van wat bekende namen over en weer uit de regio vroeg hij mij uit hoeveel mensen mijn team bestond. Ik wees naar Marc en zei niets vermoedend en gekscherend dat wij een team vormden en wij samen altijd op pad gingen. “Is dat niet een beetje weinig voor een AE”?, vroeg de agent. Niets vermoedend zei ik nog “Nee hoor”. Marc nam ineens opvallend afstand van het gesprek. Ik stond op het punt om te vragen wat de agent met AE bedoelde toen het kwartje viel. De agent in kwestie zag ons aan voor een Arrestatie Eenheid! Ik moest heel erg veel moeite doen om niet in een gigantische lachbui uit te barsten. Het gesprek werd ineens een stuk oppervlakkiger nadat ik hem vertelde dat wij persfotografen waren. Ik denk dat de diender in kwestie zich wel een beetje lullig gevoeld heeft omdat hij dingen vertelde die wij eigenlijk maar beter niet konden weten. De rest van de avond bleef het rustig in de wijk. AE 05-01 en 02 hebben nog lang na gelachen om het voorvalletje 😉

Je hebt van die avonden waarop je van het ene op het andere moment om moet schakelen van lui niks doen naar volledige inzet om nieuws te verslaan. Zondagavond was zo’n avond. Het was weer eens raak in Culemborg. Om niet provocerend in “de wijk” rond te hangen zouden we, Marc, Aart (cameraman voor o.a. RTL4) en ik ons opstellen nabij het politiebureau van Culemborg. Daar zou ook de burgemeester nog een persconferentie geven.

In afwachting van Aart verzonden wij onze gemaakte beelden alvast naar de redactie. Eenmaal herenigd vroeg Aart hoe laat het was. Zijn meisje zou om 24.00 uur verjaren en omdat hij nu even “niet in de buurt” was wilde hij haar klokslag 24.00 uur even bellen om te feliciteren. Omdat de rest dat wel heel erg lief vond besloten we om gezamenlijk het “lang zal ze leven” ten gehore te brengen, jaja op de stoep voor het politiebureau. Op zich al een hilarische onderneming. Aart pakt zijn telefoon, toetst een nummer in en zodra er verbinding is beginnen wij uit volle borst te zingen. Aart, een beetje geëmotioneerd wil na het hieperdepiep-hoera zijn meisje feliciteren maar wordt enigszins wit om de neus als blijkt dat hij niet zijn meisje maar zijn moeder uit haar slaap gebeld heeft. Lang zal hij leven? Mwa, wacht maar tot hij bij zijn moeder is geweest 😉

En zo zaten we gezellig met z’n allen bij Marc naar de vrouwen-TV-avond-programmering te kijken toen Marc de “Cappuccino-milkshake” van de MacDonalds noemde als 1 van de zaligheden van de drive-true. Ja!, daar had ik wel zin in dus gingen wij heen. De MacDonalds in Ochten is voor ons de beste optie en met de fototas achter in de auto zouden we er een klein rondje aan vast plakken. Het is immers kleine pyromanen-tijd dus…

Bij de Mac bestelden we 2 grote Cappuccino-milkshakes en we vervolgden onze weg. Na de eerste paar slokjes merkte ik op dat de smaak nou niet je van het was. Marc was het daar wel mee eens maar ach, er zat nog smaak aan.

Bij Heteren besloot ik om de proef op de som te nemen. Bij de aldaar gelegen Mac nam ik wederom de drive-true waarop Marc al zuchtend protesteerde tegen nog een halve liter kou. Ik wilde echter wel eens weten of er nog betere versies te verkrijgen waren. Nietsvermoedend klonk de stem vanuit de bestelpaal: “Goedenavond en welkom bij MacDonalds Heteren. Mag ik uw bestelling?”. “Goedenavond, de MacDonalds Cappuccino Milkshake Smaakpolitie hier, mag ik van u 1 grote Cappuccino milkshake?”…. Het bleef even stil in de paal maar weldra was daar weer de vriendelijke dame met de vraag of dat onze bestelling was…. Ja, dat was het en wij mochten naar het eerste raam. Marc durfde niet te kijken… 😉 Maar de Cappuccino Milkshake van de MacDonalds in Heteren smaakte uitstekend!

Tsja heren, de moeilijke tijden van het jaar zijn weer aangebroken. Met Snikkelaas en de Kletsman hebben wij het er maar weer wat lastig mee om met het juiste cadeau voor de dag te komen. De meest simpele manier is nog steeds dat je zegt: “sorry schatje, ik kom er niet uit” of “sorry schatje, maar ik heb het zo druk…”. Maar laten we eerlijk zijn, het valt ook echt niet mee.

Neem nou de volgende voorbeelden: je denkt heel creatief te zijn door een mooi lingerie-setje te kopen. Daar kom je als man niet makkelijk mee weg want net als je een mooi setje hebt gezien vraagt de verkoopster naar de maten. Dat is best lastig dus speur je de winkel af naar een vrouw die enigszins gelijkenissen vertoond met jouw eigen vrouw. Je laat het geheel keurig netjes inpakken en achtereenvolgens gretig en met zeer weinig moeite weer onder de boom vandaan rukken. Ik kan je zeggen dat de stemming grimmig kan omslaan als blijkt dat de bustehouder 4 maten te groot is en de hibster net boven de knieën blijft steken. Een venijnige blik over de schouders met de woorden: “dat zou jij wel willen hè..” bezegelt jouw week op water en brood in de garage.

Een lekker luchtje is al even risicovol want de klein uitgevallen doosjes voldoen vaak niet aan de grootse verwachtingen en als het kleinood dan eenmaal uitgepakt is zal weldra diezelfde venijnige blik verschijnen met de vragende woorden: “stink ik soms?”…. Nee, dat werkt ook niet stemming verhogend. Dat geldt ook voor die dure bad en douche-set evenals die huid-verzorgingsmiddelen. De laatste is een kostbare en zinloze rib uit je lijf met hetzelfde resultaat want zeg nou zelf, ik heb rimpels nog nooit zien verdwijnen. Zij zal dan hooguit zeggen: “vind je dat ik een ouwe kop heb???”…. oeps.

Ga je voor de wat grotere dozen waarin bijvoorbeeld een stofzuiger of een strijkijzer past, ben ik bang dat de kerstsfeer er ook niet beter op zal worden want het enige dat je zal horen en zien is een glimlach en de magische woorden: “goh, op dit cadeau stond de verkeerde naam”…

Het enige wat het nog een beetje doet zijn de verzamelboxen van TV-series. Friends, Sex in the City, Love Boat en vooral Gooische vrouwen doen het goed. Zo maak je de gemiste afleveringen ook weer goed die de dames hebben moeten missen omdat wij mannen zo nodig naar het voetballen of Formule-1 moesten kijken. Zorg wel dat je de originele versies geeft want illegale versies zijn dan weer te goedkoop. Maar ach, in vergelijking met die 3 paar sokken die er voor jou onder de boom liggen…. 😉