Het zal je hier vast niet ontgaan zijn maar afgelopen weekend heb ik dus op de Nürburgring in Duitsland door mogen brengen. Voor mij was dat een geheel onbekend terrein en ik kan je zeggen dat ik met volle teugen genoten heb van dit circuit, echt een hele ervaring. Je kan in alle opzichten merken dat hier niet zomaar een baantje ligt waar af en toe wat autootjes rond rijden. Nee, hier wordt eens per jaar met hele serieuze auto’s geracet. Nieuw voor mij waren dan ook de hekken die langs dit circuit staan, hekken met gaten erin. Samen met de groots opgezette infrastructuur merk je dat de Nürburgring een prominente plek op de wereldkaart van de autosport heeft.
Nou ken ik iemand die mede verantwoordelijk is voor de plaats waar deze gaten in de hekken geknipt worden, ene Frits van Eldik. Hij zorgt samen met mensen van de FIA dat hij en zijn collega’s het werk naar behoren kunnen doen. Overal tref je dan ook gaten aan, even hoog en breed maar de 1 iets hoger van de grond dan de ander. Vaak is het hoogte verschil net 1 deel van het éénbeenstatief.
Naast de verplichte nummertjes van Giedo van der Garde heb ik vooral mijn gedachten laten gaan over de beweegredenen van de gaten, wat zag de bedenker, waar dacht hij aan en wat voor een beeld had hij in gedachte toen hij het gat liet knippen. Frits kennende gaat hij al lang niet meer zonder doel te werk en probeert hij ook artistiek werk af te leveren. Ik kan je zeggen dat hij daar een zekere mate van respect mee verdient als je bedenkt dat de auto’s, ook al komen ze uit een bocht, met meer dan 100 km/h langs je op razen. Ik heb van alles geprobeerd van 500 mm, 700 mm tot 1000 mm en ik kan je zeggen dat er maar een enkel plaatje het predicaat goed verdient. Werken in deze gaten blijft een listig klusje.
Canon EOS 1D Mark II | 1000 mm | 1/250 | f16.0
