De voorraad was aardig geslonken en dus vroeg ik via de bestellijn van de huisarts om nieuwe. Via een sms liet die ene apotheek (nee, niet die andere) weten dat mijn medicijnen klaar lagen. Vandaag besloot ik om de nieuwe medicijnen maar eens op te halen.
Tot mijn verbazing kreeg ik geen Fenprocoumon maar Marcoumar. Nou ben ik heel flexibel, je kan met mij alle kanten op, zelfs de goed. Maar als het gaat om de medicijnen voor mijn hartklep is er “no room for error”. Ik begon dus direct met tegensputteren want het is ‘Fenprocoumon van Sandos’ of niets. Er is ook niemand anders dan de trombose-arts of mijn huisarts die mij andere medicijnen voor kan en mag schrijven. De dame achter de balie probeerde het nog door te zeggen dat dit medicijn dezelfde werkzame stof bevatte….maar tevergeefs. “Mevrouw, deze medicijnen zijn niet voor een ontstoken teennagel maar voor mijn hartklep, een ander medicijn accepteer ik dus niet zomaar”, zei ik. “Als u voor anticonceptie komt gaat u toch ook niet met aspirine naar huis?”. Bij het loket naast mij hoorde ik een lichte proest. Ik heb de medicijnen daar gelaten. Volgens “de computer” komt mijn medicijn 23 maart weer binnen en zo lang zing ik het nog wel uit.
De apothekers hebben de macht om medicijnen naar eigen inzicht te verstrekken. Inkoop doen ze als het even kan bij de goedkoopste aanbieder en kunnen dus ook maar zo een heel ander medicijn voorschrijven zo blijkt. Dit is niet de eerste keer dat dit mij gebeurt. Ik vraag om Fenprocoumon van Sandos en niets anders. Zelfs al vergoed mijn verzekeraar die niet meer dan wil ik nog steeds die medicijnen want dan betaal ik ze zelf wel. Morgen ga ik maar eens met “die andere apotheker” praten denk ik. Met deze ben ik wel een beetje klaar.