Plaaggeest

Het is te gek voor woorden. Zit ik in de woonkamer achter mijn laptop, wordt er tegen het raam in de keuken getikt, althans dat dacht ik. Normaal gesproken is dat namelijk een onmogelijke opgave want ik heb geen achterom. Kijk ik om en niks te zien. Nu slaat ouderdom vaak eerder toe dan je lief is, maar gek ben ik nog steeds niet dus ik ga weer verder. Even later weer getik. In een ooghoek zie ik nog net een klein vogeltje wegvliegen. Daarna ben ik er eens op gaan letten en ja hoor, daar was hij weer. Ging op de vensterbank zitten en met zijn kopje zo zitten schudden dat hij met zijn snaveltje precies tegen het raam aan tikte. Die moet ik op de gevoelige beeldchip hebben dacht ik. Het bleef echter ook bij die gedachte ik want hij stopte er gelijk mee. Zat ik daar met 500 mm op afstand. Een uurtje zo gezeten en toen de moed maar opgegeven. Even later zat ik te eten en wat denk je….tiktiktik. Ik weet het merk en type van de vogel niet maar ik kan het kort af doen met: “Spotvogeltje”, want slim is hij zeker.