Turkije, je mag er wat van vinden maar ik ga er nog steeds graag op vakantie. Met een euro ben je de koning te rijk en de vriendelijkheid van de mensen is daar ongekend. Of…. Toch tref je zo af en toe een verschrikkelijke hufter tussen al die mensen die je wel op handen dragen…. Zo hadden wij een transfer van het vliegveld naar ons hotel. Nu hadden wij niet een alledaags hotel maar eentje zonder ultra-all-inclusive en niet direct aan het strand. Nee, dit keer zaten we in het hartje van Antalya wat maakte dat wij de enige in het busje waren.
Op zich verliep alles voorspoedig, zonder vliegveldstress en binnen no-time zaten we in het busje naar het hotel. De joviale chauffeur voorzag ons van alle gemakken en toonde ons de minibar. Water! daar waren we wel aan toe dus namen we een flesje. De reis naar ons hotel was kort, het grote voordeel van je verblijf in Antalya. Eenmaal bij het hotel aangekomen werden onze koffers uitgeladen en kwam het moment van afscheid van onze chauffeur. Ik wilde voor het flesje water betalen en de man wat fooi geven. Het flesje water kost doorgaans niet meer dan 50 eurocent en dus dacht ik er goed aan te doen om de man 4 euro te geven, 2 muntjes van 2 euro. Met dezelfde gang krijg ik de muntjes weer terug. “No good money, no good money”, riep de chauffeur. Huh? “No good money!!”, waarop de chauffeur zijn portemonnee opende en mij verschillende eurobiljetten toonde. Ik geef hem nogmaals de 2 muntjes waarop hij wederom zegt: “No good money, no good money!”. Weer geeft hij de muntjes terug waarop ik hem zeg: “you can change this money yourselve!”. Ik ben ineens helemaal klaar met de man, kijk hem aan en zeg: “No good money?”….. en vervolgens geef ik hem nog maar 1(!) muntje van 2 euro. Boos foeterend gooit de chauffeur ons het 2 euro muntje voor de voeten loopt de chauffeur weg. Ik raap het muntje op en loop door, “dan niet”.
De volgende dag lopen we door een winkelstraatje en zien een zwerver liggen. Ik voel in mijn zak, pak de 2 euro en geeft hem die. De zwerver bedankt mij meermaals en als we verder lopen zeg ik: “zo die kan naar de MAC”. Als we even later terug komen zit de zwerver te genieten van een flink broodje döner. Als hij me ziet houd hij het broodje omhoog en dankt me nogmaals.
In Turkije draait alles om fooi. Vooral de taxichauffeurs zijn er blij mee. Zo treffen we op een dag een heel oud mannetje. Ik raak met hem in gesprek althans, nadat ik mijn hele Turkse woordenschat op hem losgelaten heb (dat zijn er ongeveer 8) schakelen we over op de telefoon met ‘Google-translate’. Prima manier om de taalbarrière te overbruggen. De beste man is al met pensioen maar moet rond komen van 800 euro per maand. Dus rijdt hij nog in een taxi, zo’n 16 tot 18 uur per dag! Daarvoor krijgt hij 300 Turkse lira’s, omgerekend ongeveer 16 euro. We praten nog wat en als we op onze bestemming zijn geef ik de man 50 Turkse lira’s fooi. Nou vind ik kussen met oude mannetjes wat ver gaan maar als het aan de man had gelegen had hij het gedaan, zo dankbaar was hij. Zo kan het dus ook.
Wat er mis gegaan is met de eerste chauffeur weet ik niet…. misschien kwam het omdat hij in een Mercedes reed?