Ik heb helemaal niets tegen mensen met een geloofsovertuiging. De kracht zit hem in wederzijds respect en verdraagzaamheid als het gaat om de acceptatie van de keuze die men zelf maakt. Maar dan wel met de nadruk op “de keuze die men zelf maakt”. We leven nog steeds in een vrij land waarin een ieder zelf mag kiezen welk geloof men wil genieten. Ik vind het echter ongepast dat bepaalde gelovigen onder ons het niet zo nauw neemt met die vrijheid en keuze die men in dit land heeft.
Neem nou de Giro d’Italia, amusement voor ontzettend veel mensen. Dat deze wielerklassieker nou net op zondag door de gemeente wil komen is op zich geen enkel probleem. Dat daar dan een SGP-fractie fel op tegen is mag ook nog. We leven immers in een vrij land en iedereen mag zijn of haar mening geven. Maar om nu een hele gemeente de wil van de SGP op te leggen gaat mij wat ver. In mijn ogen heeft iedereen de vrijheid om dat te doen wat hij zelf wil en dan vooral achter zijn eigen voordeur. Niemand bepaalt immers wat er achter mijn eigen voordeur gebeurt, anders dan ik zelf. Daar valt een geloofsovertuiging ook onder, maar dan ook vooral achter de eigen voordeur. De SGP-fractie uitte zijn bezorgdheid met betrekking tot de zondagsrust en deze werd gerespecteerd. De reclame-karavaan kreeg een omleiding in de route en de wielrenners zouden onder geen beding door Achterberg komen als er een kerkdienst gaande was. Onder deze voorwaarden zou de SGP-fractie zich neerleggen bij de doorkomst van de Giro.
Nou, iedereen blij zou je zeggen. Niet dus, zoals je op de onderstaande foto kan zien. Onderstaande posters hingen langs de hele route en zijn in mijn ogen ongepast. Hiermee probeert men iedereen te verplichten om te leven op een wijze waarvoor zij gekozen hebben. Nogmaals, ik heb respect voor iedereen die zijn leven wil wijden aan het geloof, waarin ze dan ook maar willen geloven. Dat het ook anders kan heb ik met eigen ogen gezien. Mensen waarvan ik weet dat ze ook naar een kerk gaan, liepen eerst nog een rondje door het centrum van Rhenen om te proeven aan de sfeer voordat ze de moederdag elders gaan genieten. Geen scheve gezichten en geen corrigerende of afwijzende blik en dat terwijl zij toch in dezelfde Schepper geloven…
Mooi gesproken. (Zouden ze deze posters op zaterdag al opgehangen hebben? Anders werken ze toch op zondag?)
En zouden deze personen ook het werk van de hulpdiensten weigeren, als ze op zondag Politie, Brandweer of Ambulance nodig hebben?
Het kan nog simpeler, zouden ze denken dat wanneer ze de stekker in het stopcontact stoppen, het licht vanzelf gaat branden? Gebruiken ze op zondag geen (warm) water, gasfornuis of centrale verwarming? Kennelijk geloven er nog steeds mensen in sprookjes of zouden er toch mensen op zondag aan het werk zijn om de Nuts-bedrijven draaiende te houden?
Maar waar het mij om gaat is dat geloof geen verplichting mag zijn en iedereen op de wereld de vrije keus moet hebben om op zondag te doen wat ze zelf willen, laat staan waar ze in willen geloven. Het steekt mij dat er nog steeds bevolkingsgroepen zijn die niet eens over een keuze willen praten, zowel voor- als achter de eigen voordeur.